Οι μικροί μας φίλοι τα Playmobil

Από τη Φαίη Ιωαννίδου

Πριν λίγες μέρες ένα βαρετό απόγευμα από αυτά που η τηλεόραση αποκτά και κάποιου είδους πρακτική λειτουργία μέσα στο σπίτι και σε βοηθά να σκοτώνεις την ώρα σου, έτυχε να δω μια διαφήμιση για ένα νέο παιχνίδι Playmobil. Και τότε θυμήθηκα μια σχολική εκδρομή που είχα κάνει παλιά στο Playmobil FunPark και τις ατέλειωτες ώρες που περνούσαμε όλοι παίζοντας με τα μικρά αυτά ανθρωπάκια. Πρόκειται θα έλεγα για ένα κλασσικό παιχνίδι όπως έχει αναγνωριστεί και παγκοσμίως το 2004 όταν γιόρτασε τα 30α του γενέθλια, αφού αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν άτομα που δεν συγκινούνται-ενθουσιάζονται-πορώνονται-μαγεύονται με τα Playmobil. Μικροί και μεγάλοι, όλοι γίνονται εύκολα οπαδοί των μικροσκοπικών αυτών μορφών που θα μπορούσες να πεις ότι δεν είναι παρά μικρογραφία της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Τα συναντάς σε μεγάλη ποικιλία η αλήθεια είναι. Και τα κριτήρια είναι πολλά: επάγγελμα, ηλικία, φυλή, οικονομική κατάσταση.. Άλλα είναι από τη Ρώμη κι άλλα από την Αίγυπτο. Κι ενώ λοιπόν πολλά ζουν στις μεγάλες πόλεις σε διάφορα σημεία του κόσμου, υπάρχουν και εκείνα που έχουν κάνει μια φάρμα ή και ένα δάσος σαν το δικό τους σπίτι. Διαφέρουν μεταξύ τους, όμως, και ως προς το τι κάνουν για να επιβιώσουν στις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν κάθε φορά. Γιατί προφανώς ούτε και για τα Playmobil δεν είναι ο κόσμος ρόδινος αλλά αντίθετα χρειάζεται να εργαστούν και να κάνουν κάτι χρήσιμο στη ζωή τους. Και κάπως έτσι, επομένως, άλλα είναι κτηνίατροι, αγρότες, αστυνομικοί και άλλα δουλεύουν σε τσίρκο, σε θαλάσσιο πάρκο, σε δημόσια έργα και υπηρεσίες ή ακόμα κάνουν υποβρύχιες εξερευνήσεις και ασχολούνται με δεινόσαυρους ! Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι παρά θεωρίες του μυαλού μου αλλά νομίζω πως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Υποθέτω μάλιστα πως ο εμπνευστής των Playmobil όταν αποφάσισε να δώσει στο συγκεκριμένο παιχνίδι ανθρώπινη μορφή, είχε ως έμμεσο στόχο του να δημιουργήσει ένα κόσμο ψεύτικο αλλά και αληθινό ταυτόχρονα. Πράγματι πρόκειται για ένα κόσμο πλαστικό και μικροσκοπικό όπου όλα φαίνονται πιο μικρά και πιο ασήμαντα, ενώ στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει τον υπαρκτό κόσμο των ανθρώπων. Ίδιες μορφές, ίδιο ντύσιμο, ίδια νοοτροπία ζωής και κοινές συνήθειες. Το μαγικό στοιχείο, όμως, με τα Playmobil νομίζω ότι βρίσκεται στο ότι αποτελεί απλά ένα παιχνίδι και μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητό στα μικρά παιδιά, δημιουργώντας για αυτά ένα ευχάριστο πέρασμα στον κόσμο των μεγάλων.

Πίσω, όμως, από κάθε προϊόν που κυκλοφορεί στην αγορά- και πόσο μάλλον όταν αυτό αποτελεί παγκόσμια επιτυχία για την οποία το 2008 έφτασαν να εργάζονται συνολικά 2.973 άτομα- σίγουρα κρύβεται ένα επιχειρηματικό πνεύμα που έχει ως κύριο στόχο να αυξήσει το κεφάλαιο και να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες πωλήσεις. Έτσι έγινε και με τα Playmobil και την κατασκευάστρια εταιρεία τους, τη Geobra Brandstätter. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται ή όσο κι αν δεν θα μπορούσε κανείς να το φανταστεί η εταιρεία ξεκίνησε στην Βαυαρία με τον προπάππου του τωρινού ιδιοκτήτη να κατασκευάζει εξαρτήματα και λουκέτα για διακοσμητικές κασετίνες. Όταν η επιχείρηση πέρασε στο γιο και άλλαξε τοποθεσία(μέχρι σήμερα βρίσκεται στο Zirndorf), η παραγωγή εστίαζε σε παιχνίδια και κατασκευάσματα από μέταλλο, όπως για παράδειγμα κουμπαράδες και τηλέφωνα. Μόλις το 1954 βέβαια η εταιρεία με νέο ιδιοκτήτη αρχίζει την αναζήτηση για νέες αγορές με καλές προοπτικές και τότε είναι που έρχεται η ιδέα της hula-hoop από την Αμερική το 1958.


Τα μαλακά αυτά στεφάνια από πλαστικό χρειάστηκαν μόνο 2 εβδομάδες για να κατακτήσουν ένα ολοένα και μεγαλύτερο κοινό στην Ευρώπη, φέρνοντας έτσι κέρδη στην εταιρεία. Η οικονομική κρίση, όμως, με τη θεαματική αύξηση της τιμής του πετρελαίου κλόνισε την πορεία της εταιρείας και όπως γίνεται πάντα η μόνη σωτήρια λύση θα ήταν ένα νέο προϊόν, μια πρωτότυπη ιδέα. Πράγματι, η ιδέα αυτή δεν άργησε να έρθει από τον Horst Brandstätter και αμέσως άρχισε να υλοποιείται από τον Hans Beck, του διευθυντή του Τμήματος Ανάπτυξης της εταιρείας. Μέσα από την επεξεργασία των κατασκευασμάτων που ήδη παρήγαγε η εταιρεία, η στρατηγική ήταν πλέον αρκετά συγκεκριμένη και χωρίς περιθώρια λάθους αλλά αντίθετα με μεγάλες προσδοκίες: η εταιρεία θα προωθούσε ένα σύστημα παιχνιδιού που να μπορεί να έχει συνεχώς πιθανότητες βελτίωσης και να χαρακτηρίζεται από το μικρό του μέγεθος. Ήταν ο μόνος τρόπος, άλλωστε- όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον αφού οι καιροί πάνε κι έρχονται και οικονομική κρίση πάντα θα υπάρχει- για να δημιουργηθεί ένα σταθερό κοινό που θα εντυπωσιαστεί από κάτι διαφορετικό και θα το προτιμήσει λόγω των χαμηλών τιμών αλλά και της διαρκούς εξέλιξης. Κάπως έτσι μπορούμε να πούμε ότι ξεκίνησε δειλά και η παρουσία της Playmobil πια στη Διεθνή Έκθεση Παιχνιδιού, έχοντας γενικότερα να αντιμετωπίσει μια καχυποψία με εξαίρεση τη στάση της Ολλανδίας. Το 1975 ήταν, λοιπόν, η χρονιά που η Playmobil σημείωσε τη μέγαλύτερη επιτυχία στη γερμανική ιστορία του παιχνιδιού, καθιστώντας τον Horst Brandstätter στην κορυφή της οικονομίας της Γερμανίας ως τον κατασκευαστή παιχνιδιού με τον μεγαλύτερο τζίρο. Τα μικρά ανθρωπάκια της Playmobil κατάφεραν τελικά να δημιουργήσουν όντως ένα μεγάλο μύθο γύρω από το όνομα τους και 2,2 δις φιγούρες από αυτά να γίνουν ένας καλός φίλος πολλών παιδιών σε όλο τον κόσμο. Κι όχι μόνο παιδιών μεταξύ μας. Αρκεί να βρει ο καθένας την φιγούρα με την οποία μπορεί να ταυτιστεί και νομίζω ότι καθένας από εμάς- ανεξαρτήτως πάντα ηλικίας- έχει τις ίδιες πιθανότητες να χαρεί τη συντροφιά ενός Playmobil..

Οκτώβριος 2009
www.exitmag.tk