Στο Χρήστο Καραλιά και την Εύη Αργυρίου
H Νατάσσα Μποφίλιου και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος σχηματίζουν μαζί με τον Θέμη Καραμουρατίδη ένα μουσικό τρίγωνο γεμάτο φρεσκάδα και ειλικρίνεια. "Ένα αεράκι θα φυσήξει στην Αθήνα" έχει γράψει ο Γεράσιμος, και τραγουδήσει η Νατάσσα, και τη μέρα που συναντηθήκαμε στην Τεχνόπολη έμοιαζε λες και σκηνοθετούσαν την πραγματικότητα...
E> Μετά τις καλοκαιρινές συναυλίες, πώς παλμογραφήσατε την αποδοχή του κοινού; Νατάσσα: Φέτος δεν κάναμε πολλές συναυλίες, ουσιαστικά θα κάνουμε χειμωνιάτικη περιοδεία. Όμως από τα λίγα μέρη που πήγαμε καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία, γιατί ο κόσμος δεν σε ξέρει. Εμείς δεν είχαμε ποτέ ιδιαίτερη διαφήμιση και προβολή. Ουσιαστικά το internet είναι η διαφήμισή μας έξω από την Αθήνα. Οι περισσότεροι ήρθαν να δουν «τι είναι αυτό που είδαν στην αφίσα». Όμως το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό, γιατί πήγαμε την ίδια παράσταση στην επαρχία και δείξαμε ακριβώς αυτό που είμαστε με πολύ ειλικρίνεια και αγάπη. Εκεί δηλαδή είναι σαν να ξεκινάς από την αρχή, και αν δείξεις ποιος ακριβώς είσαι κάνοντας αυτό που πραγματικά σου αρέσει, το κοινό θα σε δεχτεί ή θα σε απορρίψει για αυτό που πραγματικά είσαι. Αυτοί που έχουν μείνει ξέρουν καλά γιατί έχουν μείνει μαζί μας. Η ειλικρίνεια είναι μια συνταγή που πετυχαίνει. Ο κόσμος δεν είναι απαραίτητο να ακούσει το «Φιλαράκι» για να περάσει ωραία στη συναυλία σου.
Γεράσιμος: Ο μεγαλύτερος μύθος είναι αυτός που έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια από πολλούς μεγάλους είναι ότι στο κοινό της επαρχίας πρέπει να δώσεις πιο ελαφριά πράγματα απ’ ότι στο κοινό της Αθήνας. Το κοινό της επαρχίας είναι εξίσου ψαγμένο με το κοινό της Αθήνας…
Γεράσιμος: Ο μεγαλύτερος μύθος είναι αυτός που έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια από πολλούς μεγάλους είναι ότι στο κοινό της επαρχίας πρέπει να δώσεις πιο ελαφριά πράγματα απ’ ότι στο κοινό της Αθήνας. Το κοινό της επαρχίας είναι εξίσου ψαγμένο με το κοινό της Αθήνας…
E> Έχετε διαφωνήσει ποτέ σε κάποιο πολύ καίριο σημείο;
Γεράσιμος: Συνέχεια. Το βασικό είναι να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα, και προκειμένου να φτάσουμε σε αυτό, έχουμε διαφωνήσει σε όλα τα υπόλοιπα. Όμως ξέρουμε να υποχωρούμε μπροστά στο κοινό καλό, το καλύτερο αποτέλεσμα.
Νατάσσα: Και έχουμε την τύχη να έχουμε κοινό στόχο: Θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ ωραίο.
Γεράσιμος: Φυσικά κάνουμε υποχωρήσεις. Γιατί μπορεί η Νατάσσα να θέλει να πει ένα τραγούδι που δεν ταιριάζει στο πρόγραμμα, όμως αν δω ότι το θέλει πάρα πολύ, δεν με ενδιαφέρει η άποψη των άλλων… θα το πει! Είναι πολύ βασικό να περνάμε καλά με αυτό που κάνουμε.
Νατάσσα: Νομίζω ότι παρ’ ότι και οι τρείς είμαστε πολύ έντονες προσωπικότητες, είμαστε πολύ διακριτικοί κατά βάθος. Ξέρω καλά ότι ο Γεράσιμος κάνει το πρόγραμμα, ο Θέμης Καραμουρατίδης κάνει τις ενορχηστρώσεις κι εγώ τραγουδάω. Υπάρχει πάντα ένας καθορισμένος ρόλος στον καθένα και την ευθύνη για ό,τι πάει στραβά τη φέρει αυτός. Όμως αν θέλω να πω ένα συγκεκριμένο τραγούδι, είμαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσει να το εντάξει στο πρόγραμμα, και αυτό με ικανοποιεί. Και ξέρω ότι για να μην το κάνει, κάτι ξέρει… Υπάρχει πολύ έντονο αυτό το «κάτι ξέρει».
X> Το γεγονός ότι το κοινό σας έχει μεγαλώσει σας αγχώνει όταν δημιουργείτε, ή σας δίνει δύναμη για να συνεχίσετε;
Γεράσιμος: Αυτό το άγχος το έχεις μόνο όταν απευθύνεσαι σε μια απρόσωπη μάζα κοινού επειδή θες όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Εμείς έχουμε την τύχη και τη χαρά να έχουμε μια σχεδόν φιλική σχέση με τους ανθρώπους που μας ακούνε. Στην αρχή ήταν φίλοι, όμως μετά αυτό μεγάλωσε. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας αρκετών ανθρώπων. Αν σκεφτείς ότι στη συναυλία που κάναμε στην Τεχνόπολη ήρθαν 2500 άνθρωποι -που πιστεύω το μεγαλύτερο ποσοστό ήρθε συνειδητά- είναι άνθρωποι με τους οποίους, έστω και έμμεσα, συνδεόμαστε. Έχουμε μια τέτοια σχέση, οπότε δεν μας αγχώνει γιατί είναι σαν να κάνουμε πράγματα με φίλους.
X> Όμως το γεγονός ότι ξέρεις λίγο-πολύ ποιοι θα ακούσουν τους στίχους σου δεν σε επηρεάζει;
Γεράσιμος: Αυτό είναι το παιχνίδι, που μπορείς να μιλήσεις για οποιονδήποτε άνθρωπο γνωρίζεις, χωρίς να δηλώσεις ευθαρσώς ότι μιλάς γι’ αυτόν. Οι πολύ κοντινοί μας άνθρωποι μπορούν να υποψιαστούν ότι κάποια από τα τραγούδια είναι γραμμένα γι’ αυτούς, αλλά δεν θα είναι ποτέ σίγουροι αν δεν τους το επιβεβαιώσουμε εμείς. Ακόμη και ανάμεσα σε εμένα, τη Νατάσσα και το Θέμη γίνεται αυτό το παιχνίδι.
X> Έχοντας κανείς στα χέρια του το «Μέχρι το τέλος» ουσιαστικά δεν κρατάει το CD της Μποφίλιου, αλλά της τριάδας Ευαγγελάτος-Μποφίλιου-Καραμουρατίδης. Γιατί, αντίθετα με ότι συμβαίνει συνήθως επιλέξατε να υπάρχει ισάξια προβολή και στους τρείς;
Νατάσσα: Ακριβώς. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί δεν θα μπορούσε να λείψει κανείς από αυτό. Αν έλειπε κάποιος από τους τρείς δεν θα έβγαινε αυτό το αποτέλεσμα.
Γεράσιμος: Αυτό συνέβη γιατί ξεκινήσαμε σε μια καθαρά καλλιτεχνική εταιρεία. Αν πηγαίναμε σε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία αυτό θα μας έλεγαν «Θέλουμε την ξανθιά, καθίστε σ’ ένα υπόγειο και γράψτε γι’ αυτήν και άλλους δέκα που θα σας πούμε εμείς» γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα.. Το γεγονός ότι ξεκινήσαμε σε μια εταιρεία που το διαφύλαξε, μας έδωσε το περιθώριο να θεωρούμε αυτονόητο ότι είμαστε μια ομάδα.
Νατάσσα: Ήταν κι ένας λόγος που ασχοληθήκαμε με τη μουσική. Αν δεν υπήρχε ο Καρασούλος και η «Μικρή Άρκτος» δεν θα ασχολιόμασταν με τη μουσική. Ο Θέμης είναι διαφορετικός στην αντίληψή του, ξεκίνησε πιο επαγγελματικά, ενώ εμείς μπήκαμε με πολύ μανία μέσ’ τη μουσική.
Γεράσιμος: Έχουμε μια εστέτ αντίληψη για τη μουσική εγώ και η Νατάσσα. Δηλαδή κάτι που δεν μας αρέσει θα πούμε ότι δεν το κάνουμε.
Νατάσσα: Και γι’ αυτό δεν είμαστε από τα παιδιά που έχουμε πολλούς φίλους από αυτό το χώρο. Κάποιος μπορεί να πει ότι εγώ και ο Γεράσιμος είμαστε λίγο σνόμπ. Δεν είναι αυτό, απλά είμαστε λίγο εστέτ στις αντιλήψεις μας. Γι’ αυτό και αν δεν μας είχε συμβεί αυτό με την Άρκτο θα κάναμε άλλα πράγματα, ο Γεράσιμος θα ήταν θεατρολόγος και εγώ πολιτικός επιστήμονας…
X> Τότε γιατί φύγατε από τη Μικρή Άρκτο;
Γεράσιμος: Για πάρα πολλούς λόγους. Κάποια στιγμή πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω. Ορισμένα πράγματα είναι αυτονόητα: Βγάλαμε δύο δουλειές στη Μικρή Άρκτο και ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Αν βγάζαμε μια Τρίτη δουλειά στη Μικρή Άρκτο, ουσιαστικά θα κάναμε το ίδιο πράγμα.
Νατάσσα: Φυσικά όταν συνεργάζεσαι με κάποιους ανθρώπους και αυτό εξελίσσεται, κάποιες φορές οι δρόμοι και οι επιθυμίες αλλάζουν. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την πορεία μας στη Μικρή Άρκτο.
E> Στα live ακούς τους στίχους σου να τραγουδιούνται από πολλά στόματα. Πιστεύεις ότι έτσι παραβιάζεται κάποιο προσωπικό σου κομμάτι;
Γεράσιμος: Όχι. Το προσωπικό μου κομμάτι υπάρχει κλειδωμένο κάπου με κωδικό ασφαλείας. Αυτό που εισπράττουν οι άλλοι είναι οι δικές τους προβολές. Είναι δηλαδή το πλαίσιο που τους έχω αφήσει εγώ να κάνουν το τραγούδι ό,τι θέλουν. Από την αρχή ως το τέλος δεν έχω ούτε μια λέξη κρυμμένη. Έχω μια δική μου θεώρηση πάνω στα τραγούδια, και αφήνω τον κόσμο να έχει τη δική του ερμηνεία.
Νατάσσα: Ο Γεράσιμος δεν εξηγεί τους στίχους!
Γεράσιμος: Έρχονται πάρα πολλοί και με ρωτάνε τι σημαίνει το κάθε τι. Δεν εξηγώ ποτέ γιατί έχω γράψει κάτι… Η τέχνη είναι οι προβολές που της κάνουμε.
Νατάσσα: Γι’ αυτό είναι μαγική η τέχνη, γιατί ο καθένας εισπράττει διαφορετικά πράγματα… αλλιώς θα ήταν επιστήμη. Δεν υπάρχουν αξιώματα στην ερμηνεία.
X> Οι στίχοι σου είναι βιωματικοί, θα μπορούσαν να προέρχονται από το ημερολόγιό σου; Γεράσιμος: Ναι. Τα πάντα.
X> Υπήρξαν στίχοι που να θέλησες να κρατήσεις για τον εαυτό σου, που να μην θέλησες να μοιραστείς με άλλους;
Γεράσιμος: Υπάρχουν και αυτοί οι στίχοι, τους οποίους δεν θα τους μάθετε ποτέ, γιατί δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να τους δείξω! (Γελάει) Γενικά δεν έχω πρόβλημα, μ’ αρέσει να εκτίθεμαι. Θεωρώ ότι αν ήμουν ένας λογικός και άνθρωπος δεν θα το έβγαζα το «Εν λευκώ». Είναι ένα τραγούδι που με εκθέτει πάρα πολύ… αλλά με εκθέτει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! Δεν με ενδιαφέρει όμως. Γιατί ηταν τεράστια η χαρά μου όταν το έδωσα στο Θέμη και το τραγούδησα στη Νατάσσα, και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου να βλέπω τόσο κόσμο να έρχεται στο live και να το τραγουδάει.
Νατάσσα: Αυτή η σχέση με τους ανθρώπους είναι πολύ μαγική. Μπορεί εγώ να μην είμαι καλά, και όταν βγαίνω στη σκηνή λέω τα τραγούδια μας και μου φεύγουν όλα. Φαντάζομαι κι εσύ όταν γράφεις τις σκέψεις σου στο χαρτί είναι μια ανακούφιση. Εσύ Γεράσιμε δεν ανακουφίζεσαι όταν γράφεις;
Γεράσιμος: Χαρακώνομαι…
E> Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να το έχετε αγαπήσει περισσότερο;
Γεράσιμος: Το κάθε τραγούδι έχει γραφτεί για κάποιο λόγο και κάθε φορά αγαπάς αυτούς τους λόγους. Μπορεί κάποιο τραγούδι να έχει γραφτεί για κάποιο παλιό έρωτα. Ο έρωτας μπορεί να φύγει, το τραγούδι όμως συνεχίζεις να το αγαπάς.
Νατάσσα: Εγώ αγαπάω υπερβολικά την Αλεξάνδρας, το τσιγάρα βαριά, Καζαμπλάνκα… Αλλά η Αλεξάνδρας νομίζω είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι που δεν το λέω για κανένα άλλο εκτός από εμένα.
Γεράσιμος: Δεν το λες για μένα;
Νατάσσα: Και λίγο για το Γεράσιμο, για κανέναν άλλο. Τη στιγμή που το λέω είναι σαν να είμαι μόνη μου σε ένα δωμάτιο και ο Γεράσιμος έχει ανοίξει λίγο την πόρτα και ακούει.
X> Τα περισσότερα τραγούδια σας τα έχει συνθέσει ως τώρα ο Θέμης Καραμουρατίδης. Εσύ Νατάσσα με γνώσεις πιάνου, έχεις συνθέσει ποτέ;
Νατάσσα: Ναι, γράφω τραγούδια.
X> Και γιατί δεν τα έχεις βγάλει προς τα έξω;
Νατάσσα: Γιατί αυτά που τραγουδάω είναι καλύτερα (γελάει), και γιατί είναι πάρα πολύ προσωπικά τα δικά μου τραγούδια… Πες εσύ Γεράσιμε για τα δικά μου τραγούδια, ντρέπομαι…
Γεράσιμος: Η Νατάσσα είναι μια εξαιρετική τραγουδοποιός με προοπτικές να γίνει σπουδαία. Απλά της έχω πει να τα βγάλει προς τα έξω όταν θα είναι 100% σίγουρη ότι θέλει να τα βγάλει και να τα στηρίξει.
Νατάσσα: Τα τραγούδια μου είναι προσωπικά, κλειστοφοβικά… Τα τραγούδια του Γεράσιμου και του Θέμη μπορεί να μην είναι χαρούμενα, αλλά είναι επικοινωνιακά, ενώ τα δικά μου όχι. Βέβαια στην επόμενη δουλειά πιθανότατα θα περιλαμβάνονται και δικά μου τραγούδια. Όμως ως τώρα δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Ε> Όταν ερμηνεύεις ανακαλείς τις καταστάσεις που σηματοδοτούν τα τραγούδια… Πόσο μπορείς να ταυτιστείς με ένα τραγούδι μιας άλλης εποχής;
Νατάσσα: Δεν λέω ούτε ένα τραγούδι που δεν του έχω κάνει μια προβολή στη ζωή μου – ποτέ. Αν δεν ταυτίζομαι μαζί του, έχει τελειώσει για μένα: γίνομαι μια κακή τραγουδίστρια, έχω κακή τεχνική, κακή φωνή, κακή ερμηνεία και κακή παρουσία. Αν δεν βρω ένα «κάτι» στο τραγούδι που να μου ανασύρει μια μνήμη, δεν μπορώ να το τραγουδήσω. Μια φορά είχαμε πει ένα τέτοιο τραγούδι και το βγάλαμε απ’ το πρόγραμμα την επόμενη μέρα.
Ε> Σε όλα τα τραγούδια καταθέτετε κομμάτια της ψυχής σας με ένα τρόπο αληθινό και αυθεντικό. Γιατί αυτό το απλό και αυθεντικό είναι δυσεύρετο στους καλλιτέχνες της εποχής μας;
Γεράσιμος: Δεν ευθύνονται τόσο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, αλλά η μουσική βιομηχανία γενικά. Γι’ αυτό πρέπει να παίξουν παιχνίδι οι νέοι καλλιτέχνες με τις εταιρείες και τις ευκαιρίες. Εμείς είμαστε πολύ τυχεροί… γιατί υπάρχουν νέα παιδιά της γενιάς μας τα οποία θα ήθελαν να είναι ελεύθεροι, αλλά αυτή την ελευθερία τους τη στερούν οι εταιρείες. Το πρώτο πράγμα που θα σου πουν οι εταιρίες είναι «Σαν ποιόν θες να γίνεις;». Και σου έχουν και multiple choice! Όταν σου ζητούν να κάνεις μια υποχώρηση, αναγκαστικά θα την κάνεις, με τη λογική ότι στο μέλλον θα έχεις την δυνατότητα να κάνεις αυτό που θέλεις πραγματικά. Αλλά αν δεν το κάνεις από την αρχή δεν το κάνεις ποτέ.
Νατάσσα: Βέβαια η δική μας γενιά καλλιτεχνών είναι πολύ διαφορετική, δεν έχει καμία σχέση με τη γενιά καλλιτεχνών που βγήκε πριν από 10 χρόνια και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Έχουμε πολύ μεγάλο τσαμπουκά. Αυτή η γενιά εναντιώνεται στις εταιρείες. Είμαστε μια γενιά που πιστεύω ότι θα αφήσουμε πολλά πράγματα. Άτομα όπως ο Μαραβέγιας, η Ζουγανέλη, η Αντωνοπούλου, η Λούκα, ο Εμμανουηλίδης, ο Ρίζος, παίζουν σε κατάμεστους χώρους. Μη φοβόμαστε λοιπόν να ομολογήσουμε ότι παίζουν και έχουν πολύ μεγάλη προσέλευση αντάξια και καλύτερη πολλών μεγάλων ονομάτων. Παίζουν σε χώρους με 500 άτομα, ενώ άλλοι πασχίζουν να γεμίσουν το χιλιάρι μαγαζί με το σύλλογο αστυνομικών κωλοπετινίτσας, και μπορεί να έχουν 150 πραγματικά εισιτήρια. Ο κόσμος λοιπόν θέλει το διαφορετικό και το επιβραβεύει. Αυτό όμως δεν ακούγεται…
Χ> Πώς σας δέχτηκε το ραδιόφωνο;
Γεράσιμος: Πρόκειται για πρωτοβουλία των παραγωγών , που είχαν δυνατότητα επιλογής. Άκουσαν κάτι που τους άρεσε και το στήριξαν. Πρόκειται για τους τελευταίους εναπομείναντες παραγωγούς, όπως η Στέλλα Βλαχογιάννη, και ο Οδυσσέας Ιωάννου… Και αυτούς θέλουν να τους διώξουν. Να βάλουν μια playlist να παίζει αφηρημένα, ισοπεδωτικά.
Νατάσσα: Κατ’ αρχήν όταν λέμε για ραδιόφωνο μιλάμε για τον Μελωδία και το Δεύτερο Πρόγραμμα. Αυτοί άκουσαν τα τραγούδια και μπήκαν στη διαδικασία να αναπτύξουν μια προσωπική σχέση με εμάς και με τα τραγούδια. Άλλωστε το playlist στα ραδιόφωνα δεν ακούγεται, μόνο οι παραγωγοί κάνουν ραδιόφωνο.
Ε> Πιστεύετε ότι μέσα από την τέχνη μπορεί να ξανασυναντήσει τις χαμένες του αξίες και ακόμα περισσότερο να μπει στη διαδικασία να τις διεκδικήσει ξανά;
Γεράσιμος: Θέλω να το ελπίζω αυτό, γιατί αλλιώς δεν χωράω σ’ αυτό τον κόσμο… Για εμάς δεν υπάρχει πραγματικότητα, μόνο η τέχνη και η προβολές της. Όλα τα ερμηνεύουμε μέσα από κάποιο πίνακα, ένα τραγούδι, μια παράσταση, μια ταινία.
Νατάσσα: Τελικά οι αξίες δεν είναι χαμένες. Ακόμη και ο άνθρωπος που δεν πάει σινεμά, θέατρο, δεν ακούει μουσική, δεν διαβάζει, τα πράγματα που κάνει και διαχωρίζονται από τα απολύτως αναγκαία, είναι η δική του προσέγγιση για τον κόσμο, για την τέχνη. Κι εκεί βρίσκονται όλες οι αξίες και οι αλήθειες. Είναι πράγματα που αφορούν τον ιδεαλισμό, είναι πάνω από την καθημερινότητα, πάνω από τη ζωή, και όσο πιο πολύ το καταλάβεις, τόσο βαθύτερα επικοινωνείς με το νόημα της ζωής.
Χ> Έχετε γνωρίσει κάποιον καλλιτέχνη που να θαυμάζετε;
Γεράσιμος: Είμαστε τυχεροί να γνωρίσουμε κάποιους ανθρώπους από τη δουλειά. Μερικούς τους απομυθοποιήσαμε.
Νατάσσα: Το 99,9% είναι για απομυθοποίηση. Μερικούς όμως τους ανεβάσαμε πιο ψηλά στην υπόληψή μας. Δύο άτομα σε αυτή τη δουλειά μου μίλησαν και «φύτεψαν» κάτι πραγματικό μέσα μου: η Λένα Πλάτωνος, που είναι ένας μαγικός και πολύ βαθύς άνθρωπος, και ο Σωκράτης Μάλαμας. Το βλέπεις ότι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες έχουν ουσία!
Γεράσιμος: Συνέχεια. Το βασικό είναι να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα, και προκειμένου να φτάσουμε σε αυτό, έχουμε διαφωνήσει σε όλα τα υπόλοιπα. Όμως ξέρουμε να υποχωρούμε μπροστά στο κοινό καλό, το καλύτερο αποτέλεσμα.
Νατάσσα: Και έχουμε την τύχη να έχουμε κοινό στόχο: Θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ ωραίο.
Γεράσιμος: Φυσικά κάνουμε υποχωρήσεις. Γιατί μπορεί η Νατάσσα να θέλει να πει ένα τραγούδι που δεν ταιριάζει στο πρόγραμμα, όμως αν δω ότι το θέλει πάρα πολύ, δεν με ενδιαφέρει η άποψη των άλλων… θα το πει! Είναι πολύ βασικό να περνάμε καλά με αυτό που κάνουμε.
Νατάσσα: Νομίζω ότι παρ’ ότι και οι τρείς είμαστε πολύ έντονες προσωπικότητες, είμαστε πολύ διακριτικοί κατά βάθος. Ξέρω καλά ότι ο Γεράσιμος κάνει το πρόγραμμα, ο Θέμης Καραμουρατίδης κάνει τις ενορχηστρώσεις κι εγώ τραγουδάω. Υπάρχει πάντα ένας καθορισμένος ρόλος στον καθένα και την ευθύνη για ό,τι πάει στραβά τη φέρει αυτός. Όμως αν θέλω να πω ένα συγκεκριμένο τραγούδι, είμαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσει να το εντάξει στο πρόγραμμα, και αυτό με ικανοποιεί. Και ξέρω ότι για να μην το κάνει, κάτι ξέρει… Υπάρχει πολύ έντονο αυτό το «κάτι ξέρει».
X> Το γεγονός ότι το κοινό σας έχει μεγαλώσει σας αγχώνει όταν δημιουργείτε, ή σας δίνει δύναμη για να συνεχίσετε;
Γεράσιμος: Αυτό το άγχος το έχεις μόνο όταν απευθύνεσαι σε μια απρόσωπη μάζα κοινού επειδή θες όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Εμείς έχουμε την τύχη και τη χαρά να έχουμε μια σχεδόν φιλική σχέση με τους ανθρώπους που μας ακούνε. Στην αρχή ήταν φίλοι, όμως μετά αυτό μεγάλωσε. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας αρκετών ανθρώπων. Αν σκεφτείς ότι στη συναυλία που κάναμε στην Τεχνόπολη ήρθαν 2500 άνθρωποι -που πιστεύω το μεγαλύτερο ποσοστό ήρθε συνειδητά- είναι άνθρωποι με τους οποίους, έστω και έμμεσα, συνδεόμαστε. Έχουμε μια τέτοια σχέση, οπότε δεν μας αγχώνει γιατί είναι σαν να κάνουμε πράγματα με φίλους.
X> Όμως το γεγονός ότι ξέρεις λίγο-πολύ ποιοι θα ακούσουν τους στίχους σου δεν σε επηρεάζει;
Γεράσιμος: Αυτό είναι το παιχνίδι, που μπορείς να μιλήσεις για οποιονδήποτε άνθρωπο γνωρίζεις, χωρίς να δηλώσεις ευθαρσώς ότι μιλάς γι’ αυτόν. Οι πολύ κοντινοί μας άνθρωποι μπορούν να υποψιαστούν ότι κάποια από τα τραγούδια είναι γραμμένα γι’ αυτούς, αλλά δεν θα είναι ποτέ σίγουροι αν δεν τους το επιβεβαιώσουμε εμείς. Ακόμη και ανάμεσα σε εμένα, τη Νατάσσα και το Θέμη γίνεται αυτό το παιχνίδι.
X> Έχοντας κανείς στα χέρια του το «Μέχρι το τέλος» ουσιαστικά δεν κρατάει το CD της Μποφίλιου, αλλά της τριάδας Ευαγγελάτος-Μποφίλιου-Καραμουρατίδης. Γιατί, αντίθετα με ότι συμβαίνει συνήθως επιλέξατε να υπάρχει ισάξια προβολή και στους τρείς;
Νατάσσα: Ακριβώς. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί δεν θα μπορούσε να λείψει κανείς από αυτό. Αν έλειπε κάποιος από τους τρείς δεν θα έβγαινε αυτό το αποτέλεσμα.
Γεράσιμος: Αυτό συνέβη γιατί ξεκινήσαμε σε μια καθαρά καλλιτεχνική εταιρεία. Αν πηγαίναμε σε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία αυτό θα μας έλεγαν «Θέλουμε την ξανθιά, καθίστε σ’ ένα υπόγειο και γράψτε γι’ αυτήν και άλλους δέκα που θα σας πούμε εμείς» γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα.. Το γεγονός ότι ξεκινήσαμε σε μια εταιρεία που το διαφύλαξε, μας έδωσε το περιθώριο να θεωρούμε αυτονόητο ότι είμαστε μια ομάδα.
Νατάσσα: Ήταν κι ένας λόγος που ασχοληθήκαμε με τη μουσική. Αν δεν υπήρχε ο Καρασούλος και η «Μικρή Άρκτος» δεν θα ασχολιόμασταν με τη μουσική. Ο Θέμης είναι διαφορετικός στην αντίληψή του, ξεκίνησε πιο επαγγελματικά, ενώ εμείς μπήκαμε με πολύ μανία μέσ’ τη μουσική.
Γεράσιμος: Έχουμε μια εστέτ αντίληψη για τη μουσική εγώ και η Νατάσσα. Δηλαδή κάτι που δεν μας αρέσει θα πούμε ότι δεν το κάνουμε.
Νατάσσα: Και γι’ αυτό δεν είμαστε από τα παιδιά που έχουμε πολλούς φίλους από αυτό το χώρο. Κάποιος μπορεί να πει ότι εγώ και ο Γεράσιμος είμαστε λίγο σνόμπ. Δεν είναι αυτό, απλά είμαστε λίγο εστέτ στις αντιλήψεις μας. Γι’ αυτό και αν δεν μας είχε συμβεί αυτό με την Άρκτο θα κάναμε άλλα πράγματα, ο Γεράσιμος θα ήταν θεατρολόγος και εγώ πολιτικός επιστήμονας…
X> Τότε γιατί φύγατε από τη Μικρή Άρκτο;
Γεράσιμος: Για πάρα πολλούς λόγους. Κάποια στιγμή πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω. Ορισμένα πράγματα είναι αυτονόητα: Βγάλαμε δύο δουλειές στη Μικρή Άρκτο και ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Αν βγάζαμε μια Τρίτη δουλειά στη Μικρή Άρκτο, ουσιαστικά θα κάναμε το ίδιο πράγμα.
Νατάσσα: Φυσικά όταν συνεργάζεσαι με κάποιους ανθρώπους και αυτό εξελίσσεται, κάποιες φορές οι δρόμοι και οι επιθυμίες αλλάζουν. Αυτό όμως δεν ακυρώνει την πορεία μας στη Μικρή Άρκτο.
E> Στα live ακούς τους στίχους σου να τραγουδιούνται από πολλά στόματα. Πιστεύεις ότι έτσι παραβιάζεται κάποιο προσωπικό σου κομμάτι;
Γεράσιμος: Όχι. Το προσωπικό μου κομμάτι υπάρχει κλειδωμένο κάπου με κωδικό ασφαλείας. Αυτό που εισπράττουν οι άλλοι είναι οι δικές τους προβολές. Είναι δηλαδή το πλαίσιο που τους έχω αφήσει εγώ να κάνουν το τραγούδι ό,τι θέλουν. Από την αρχή ως το τέλος δεν έχω ούτε μια λέξη κρυμμένη. Έχω μια δική μου θεώρηση πάνω στα τραγούδια, και αφήνω τον κόσμο να έχει τη δική του ερμηνεία.
Νατάσσα: Ο Γεράσιμος δεν εξηγεί τους στίχους!
Γεράσιμος: Έρχονται πάρα πολλοί και με ρωτάνε τι σημαίνει το κάθε τι. Δεν εξηγώ ποτέ γιατί έχω γράψει κάτι… Η τέχνη είναι οι προβολές που της κάνουμε.
Νατάσσα: Γι’ αυτό είναι μαγική η τέχνη, γιατί ο καθένας εισπράττει διαφορετικά πράγματα… αλλιώς θα ήταν επιστήμη. Δεν υπάρχουν αξιώματα στην ερμηνεία.
X> Οι στίχοι σου είναι βιωματικοί, θα μπορούσαν να προέρχονται από το ημερολόγιό σου; Γεράσιμος: Ναι. Τα πάντα.
X> Υπήρξαν στίχοι που να θέλησες να κρατήσεις για τον εαυτό σου, που να μην θέλησες να μοιραστείς με άλλους;
Γεράσιμος: Υπάρχουν και αυτοί οι στίχοι, τους οποίους δεν θα τους μάθετε ποτέ, γιατί δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να τους δείξω! (Γελάει) Γενικά δεν έχω πρόβλημα, μ’ αρέσει να εκτίθεμαι. Θεωρώ ότι αν ήμουν ένας λογικός και άνθρωπος δεν θα το έβγαζα το «Εν λευκώ». Είναι ένα τραγούδι που με εκθέτει πάρα πολύ… αλλά με εκθέτει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! Δεν με ενδιαφέρει όμως. Γιατί ηταν τεράστια η χαρά μου όταν το έδωσα στο Θέμη και το τραγούδησα στη Νατάσσα, και ακόμα μεγαλύτερη η χαρά μου να βλέπω τόσο κόσμο να έρχεται στο live και να το τραγουδάει.
Νατάσσα: Αυτή η σχέση με τους ανθρώπους είναι πολύ μαγική. Μπορεί εγώ να μην είμαι καλά, και όταν βγαίνω στη σκηνή λέω τα τραγούδια μας και μου φεύγουν όλα. Φαντάζομαι κι εσύ όταν γράφεις τις σκέψεις σου στο χαρτί είναι μια ανακούφιση. Εσύ Γεράσιμε δεν ανακουφίζεσαι όταν γράφεις;
Γεράσιμος: Χαρακώνομαι…
E> Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να το έχετε αγαπήσει περισσότερο;
Γεράσιμος: Το κάθε τραγούδι έχει γραφτεί για κάποιο λόγο και κάθε φορά αγαπάς αυτούς τους λόγους. Μπορεί κάποιο τραγούδι να έχει γραφτεί για κάποιο παλιό έρωτα. Ο έρωτας μπορεί να φύγει, το τραγούδι όμως συνεχίζεις να το αγαπάς.
Νατάσσα: Εγώ αγαπάω υπερβολικά την Αλεξάνδρας, το τσιγάρα βαριά, Καζαμπλάνκα… Αλλά η Αλεξάνδρας νομίζω είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι που δεν το λέω για κανένα άλλο εκτός από εμένα.
Γεράσιμος: Δεν το λες για μένα;
Νατάσσα: Και λίγο για το Γεράσιμο, για κανέναν άλλο. Τη στιγμή που το λέω είναι σαν να είμαι μόνη μου σε ένα δωμάτιο και ο Γεράσιμος έχει ανοίξει λίγο την πόρτα και ακούει.
X> Τα περισσότερα τραγούδια σας τα έχει συνθέσει ως τώρα ο Θέμης Καραμουρατίδης. Εσύ Νατάσσα με γνώσεις πιάνου, έχεις συνθέσει ποτέ;
Νατάσσα: Ναι, γράφω τραγούδια.
X> Και γιατί δεν τα έχεις βγάλει προς τα έξω;
Νατάσσα: Γιατί αυτά που τραγουδάω είναι καλύτερα (γελάει), και γιατί είναι πάρα πολύ προσωπικά τα δικά μου τραγούδια… Πες εσύ Γεράσιμε για τα δικά μου τραγούδια, ντρέπομαι…
Γεράσιμος: Η Νατάσσα είναι μια εξαιρετική τραγουδοποιός με προοπτικές να γίνει σπουδαία. Απλά της έχω πει να τα βγάλει προς τα έξω όταν θα είναι 100% σίγουρη ότι θέλει να τα βγάλει και να τα στηρίξει.
Νατάσσα: Τα τραγούδια μου είναι προσωπικά, κλειστοφοβικά… Τα τραγούδια του Γεράσιμου και του Θέμη μπορεί να μην είναι χαρούμενα, αλλά είναι επικοινωνιακά, ενώ τα δικά μου όχι. Βέβαια στην επόμενη δουλειά πιθανότατα θα περιλαμβάνονται και δικά μου τραγούδια. Όμως ως τώρα δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Ε> Όταν ερμηνεύεις ανακαλείς τις καταστάσεις που σηματοδοτούν τα τραγούδια… Πόσο μπορείς να ταυτιστείς με ένα τραγούδι μιας άλλης εποχής;
Νατάσσα: Δεν λέω ούτε ένα τραγούδι που δεν του έχω κάνει μια προβολή στη ζωή μου – ποτέ. Αν δεν ταυτίζομαι μαζί του, έχει τελειώσει για μένα: γίνομαι μια κακή τραγουδίστρια, έχω κακή τεχνική, κακή φωνή, κακή ερμηνεία και κακή παρουσία. Αν δεν βρω ένα «κάτι» στο τραγούδι που να μου ανασύρει μια μνήμη, δεν μπορώ να το τραγουδήσω. Μια φορά είχαμε πει ένα τέτοιο τραγούδι και το βγάλαμε απ’ το πρόγραμμα την επόμενη μέρα.
Ε> Σε όλα τα τραγούδια καταθέτετε κομμάτια της ψυχής σας με ένα τρόπο αληθινό και αυθεντικό. Γιατί αυτό το απλό και αυθεντικό είναι δυσεύρετο στους καλλιτέχνες της εποχής μας;
Γεράσιμος: Δεν ευθύνονται τόσο οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, αλλά η μουσική βιομηχανία γενικά. Γι’ αυτό πρέπει να παίξουν παιχνίδι οι νέοι καλλιτέχνες με τις εταιρείες και τις ευκαιρίες. Εμείς είμαστε πολύ τυχεροί… γιατί υπάρχουν νέα παιδιά της γενιάς μας τα οποία θα ήθελαν να είναι ελεύθεροι, αλλά αυτή την ελευθερία τους τη στερούν οι εταιρείες. Το πρώτο πράγμα που θα σου πουν οι εταιρίες είναι «Σαν ποιόν θες να γίνεις;». Και σου έχουν και multiple choice! Όταν σου ζητούν να κάνεις μια υποχώρηση, αναγκαστικά θα την κάνεις, με τη λογική ότι στο μέλλον θα έχεις την δυνατότητα να κάνεις αυτό που θέλεις πραγματικά. Αλλά αν δεν το κάνεις από την αρχή δεν το κάνεις ποτέ.
Νατάσσα: Βέβαια η δική μας γενιά καλλιτεχνών είναι πολύ διαφορετική, δεν έχει καμία σχέση με τη γενιά καλλιτεχνών που βγήκε πριν από 10 χρόνια και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Έχουμε πολύ μεγάλο τσαμπουκά. Αυτή η γενιά εναντιώνεται στις εταιρείες. Είμαστε μια γενιά που πιστεύω ότι θα αφήσουμε πολλά πράγματα. Άτομα όπως ο Μαραβέγιας, η Ζουγανέλη, η Αντωνοπούλου, η Λούκα, ο Εμμανουηλίδης, ο Ρίζος, παίζουν σε κατάμεστους χώρους. Μη φοβόμαστε λοιπόν να ομολογήσουμε ότι παίζουν και έχουν πολύ μεγάλη προσέλευση αντάξια και καλύτερη πολλών μεγάλων ονομάτων. Παίζουν σε χώρους με 500 άτομα, ενώ άλλοι πασχίζουν να γεμίσουν το χιλιάρι μαγαζί με το σύλλογο αστυνομικών κωλοπετινίτσας, και μπορεί να έχουν 150 πραγματικά εισιτήρια. Ο κόσμος λοιπόν θέλει το διαφορετικό και το επιβραβεύει. Αυτό όμως δεν ακούγεται…
Χ> Πώς σας δέχτηκε το ραδιόφωνο;
Γεράσιμος: Πρόκειται για πρωτοβουλία των παραγωγών , που είχαν δυνατότητα επιλογής. Άκουσαν κάτι που τους άρεσε και το στήριξαν. Πρόκειται για τους τελευταίους εναπομείναντες παραγωγούς, όπως η Στέλλα Βλαχογιάννη, και ο Οδυσσέας Ιωάννου… Και αυτούς θέλουν να τους διώξουν. Να βάλουν μια playlist να παίζει αφηρημένα, ισοπεδωτικά.
Νατάσσα: Κατ’ αρχήν όταν λέμε για ραδιόφωνο μιλάμε για τον Μελωδία και το Δεύτερο Πρόγραμμα. Αυτοί άκουσαν τα τραγούδια και μπήκαν στη διαδικασία να αναπτύξουν μια προσωπική σχέση με εμάς και με τα τραγούδια. Άλλωστε το playlist στα ραδιόφωνα δεν ακούγεται, μόνο οι παραγωγοί κάνουν ραδιόφωνο.
Ε> Πιστεύετε ότι μέσα από την τέχνη μπορεί να ξανασυναντήσει τις χαμένες του αξίες και ακόμα περισσότερο να μπει στη διαδικασία να τις διεκδικήσει ξανά;
Γεράσιμος: Θέλω να το ελπίζω αυτό, γιατί αλλιώς δεν χωράω σ’ αυτό τον κόσμο… Για εμάς δεν υπάρχει πραγματικότητα, μόνο η τέχνη και η προβολές της. Όλα τα ερμηνεύουμε μέσα από κάποιο πίνακα, ένα τραγούδι, μια παράσταση, μια ταινία.
Νατάσσα: Τελικά οι αξίες δεν είναι χαμένες. Ακόμη και ο άνθρωπος που δεν πάει σινεμά, θέατρο, δεν ακούει μουσική, δεν διαβάζει, τα πράγματα που κάνει και διαχωρίζονται από τα απολύτως αναγκαία, είναι η δική του προσέγγιση για τον κόσμο, για την τέχνη. Κι εκεί βρίσκονται όλες οι αξίες και οι αλήθειες. Είναι πράγματα που αφορούν τον ιδεαλισμό, είναι πάνω από την καθημερινότητα, πάνω από τη ζωή, και όσο πιο πολύ το καταλάβεις, τόσο βαθύτερα επικοινωνείς με το νόημα της ζωής.
Χ> Έχετε γνωρίσει κάποιον καλλιτέχνη που να θαυμάζετε;
Γεράσιμος: Είμαστε τυχεροί να γνωρίσουμε κάποιους ανθρώπους από τη δουλειά. Μερικούς τους απομυθοποιήσαμε.
Νατάσσα: Το 99,9% είναι για απομυθοποίηση. Μερικούς όμως τους ανεβάσαμε πιο ψηλά στην υπόληψή μας. Δύο άτομα σε αυτή τη δουλειά μου μίλησαν και «φύτεψαν» κάτι πραγματικό μέσα μου: η Λένα Πλάτωνος, που είναι ένας μαγικός και πολύ βαθύς άνθρωπος, και ο Σωκράτης Μάλαμας. Το βλέπεις ότι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες έχουν ουσία!
Η Νατάσσα Μποφίλιου, θα εμφανιστεί μαζί με τη Ρίτα Αντωνοπούλου και την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στις 9 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 20:30 στην «Τεχνόπολις». Το πρόγραμμα επιμελείται ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και ο Θέμης Καραμουρατίδης. Ευχαριστούμε τον Γιώργο Στάθη για την φιλοξενία στον όμορφο χώρο της "Τεχνόπολις".
Σεπτέμβριος 2009.
www.exitmag.tk
5 σχόλια:
Ημουν πραγματικα ανυπομονη να διαβασω αυτη τη συνεντευξη!Επιτέλους!Τρεις υπεροχοι καλλιτέχνες κατά τη γνώμη μου!Και το πιο συναρπαστικό είναι οτι ειναι αυθεντίκοι,αληθινοί και αγαπούν αυτό που κανουν...το κάνουν με μεράκι!!Στις 9 Οκτωβριου ραντεβού όλοι εκεί λοιπόν!
Χαρηκα πολυ που μπορεσα να βρω και να διαβασω την συνεντευξη αυτη .Ειναι δυσκολο πολυ σε καποιους που δεν μενουν στην Αθηνα να μαθουν για τους καλητεχνες πυ αγαπουν.Παιδια, και αναφερωμαι στους Νατασσα,Θεμη, και Γερασημο μην τσταματησετε αυτο που κανετε το κανετε πολυ καλα και για αυτο σας αγαπαμε.
Ακόμα κι αν είναι αλήθεια, δε θέλω να πιστεύω πως το 99,9% των καλλιτεχνών είναι για απομυθοποίηση. Κατά τα άλλα, σας λατρεύω όλους καθώς και την τέχνη σας! Keep up!
Eπίσης....Γεράσιμε σ'αγαπώ!!οι στίχοι είναι υπέροχοι
Σταυρούλα
Μπράβο για τη συνέντευξη ! Είναι σπάνιο να βλέπεις εναν καλλιτέχνη να ανοίγεται για όλους εμάς με τόσο φιλική και αισιόδοξη διάθεση και αυτό νομίζω ότι φαίνεται και μέσα από τα κομμάτια που φτάνουν στ' αυτιά μας :)
Δημοσίευση σχολίου