Πρόσωπα: Στάθης Δρογώσης

Bρεθήκαμε στα Εξάρχεια το μεσημέρι της 28ης Οκτωβρίου. Όλα ήταν ήσυχα και λίγο αλλιώτικα. Όπως ακριβώς και η συνάντηση μου με τον Στάθη Δρογώση...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΗ ΑΡΓΥΡΙΟΥ

> Tα « φώτα που σβήνουν» ήταν η πρώτη σου μουσική εμπειρία. Τι φιλοδοξίες είχες τότε; Πως φανταζόσουν την πορεία σου στον χώρο της μουσικής;
Ημασταν 19 χρόνων παιδιά τότε, θέλαμε να πετύχουμε, να γίνουμε μια κορυφαία ελληνική μπάντα. Δεν τα καταφέραμε άλλα είχαμε σταθεί πολύ τυχεροί γιατί δεν κυνηγήσαμε εταιρείες. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη Φάμελλο στη Φολέγανδρο, του δώσαμε ένα demo και ύστερα όλα πήραν τον δρόμο τους. Μου λείπει εκείνη η περίοδος και ας μην ξέραμε ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα μας. Ήταν μια εποχή με αθωώτητα και προσπαθώ να την διαφυλάξω μέχρι σήμερα.

> Μετά την διάλυση του συγκροτήματος προχωράς μόνος σου. Τι πήρες μαζί σου και τι άφησες από αυτή την συνεργασία;
Το συγκρότημα κράτησε 3 χρόνια. Αν και ήταν αρκετά επιτυχημένο δεν συνεχίσαμε γιατί ήμασταν πολύ νέοι και δεν θέλαμε όλοι τα ίδια πράγματα από την ζωή μας. Εγώ ήξερα πολύ καλά ότι ήθελα να ασχοληθώ με την μουσική, τα άλλα παιδιά ήθελαν να σπουδάσουν, να ζήσουν τη ζωή τους αλλιώς. Εγώ ήμουν διατεθημένος να κάνω θυσίες για την μουσική, αλλά είναι θεμιτό κάποιοι άνθρωποι, κυρίως νέοι, να μην μπορούν να τις ακολουθήσουν. Τη νοσταλγώ πολύ εκείνη την εποχή... ήμασταν μια γροθιά, μια ομάδα και έχω μάθει πάρα πολλά από αυτούς. Είμαστε φυσικά ακόμη φίλοι και αδερφοί. Έχω κρατήσει την συνεργασία μας, την φιλία μας. Δεν μετανιώνω για τίποτα. Είμαι άνθρωπος που δεν κοιτάζω πίσω συχνα. Οι δίσκοι μας, τα τραγούδια μας και οι συναυλίες μας ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε.

> Φέτος παίζεις για πρώτη φορά μόνος σου με νέους συνεργάτες «Τα μεγάλα στελέχη»στο Σταυρό του Νότου. Το θεωρείς ρίσκο ή την κατάλληλη στιγμή για να σταθείς μόνος σου στην σκηνή;
Επέλεξα να φτιάξω αυτή την μπάντα γιατί είμαι παιδί των συγκροτημάτων,δεν είμαι ένας τραγουδοποιός που πορεύεται μόνος του. Μου αρέσει να συνδημιουργούμε με τους συνεργάτες μου. Οι ενορχηστρώσεις είναι πολύ σημαντικές γι αυτό προσπαθώ πάντα να έχω ένα φρέσκο αυτί δίπλα μου και νέους συνεγάτες. Έτσι λοιπόν έφτιαξα και αυτή την μπάντα τα «Μεγάλα Στελέχη» με ανθρώπους που έχω παίξει μαζί τους στο παρελθόν άλλα και με κάποιους που είναι η πρώτη φορά. Προσωπικά προτιμώ να παίζω σε συναυλίες και όχι προγράμματα. Δυστυχώς για να επιβιώσουμε οικονομικά αλλά και για να παίξουμε την μουσική μας τα προηγούμενα χρόνια αναγκαστήκαμε να κάνουμε προγράμματα θυσιάζοντας λίγο από την αισθητική μας. Αποφάσισα λοιπόν να μην το ξανακάνω αυτό. Γι' αυτό και έχω στήσει το πρόγραμμα συναυλιακά με πολύ λίγα τραπέζια ώστε οι περισσότεροι να έιναι όρθιοι δημιουργώντας έτσι μια ροκ συναυλία. Αυτό θελω να κάνω και αυτό θα κάνω από δω και πέρα. Έχω συνεργαστεί με πάρα πολύ αξιόλογους ανθρώπους και έχω πάρει πολλά πράγματα από αυτόυς και τώρα ήρθε η ώρα να τα αξιοποιήσω μόνος μου. Δεν είναι ρίσκο για μένα. Εχω πέντε δίσκους, τρεις προσωπικούς και δυο με το συγκρότημα. Δεν έχω πια την αναγκή να συνεργαστώ με κάποιον. Αν συνεργαστώ με κάποιον θα το κάνω για ιδιαίτερους λόγους και με έναν πιο δημιουργικό τρόπο.

> Έχεις γράψει μουσική για θέατρο. Πόσο δύσκολο και διαφορετικό είναι να μπαίνεις σε αυτή την διαδικασία;
Είναι τελείως διαφορετικό. Η μουσική για θέατρο είναι πιο δύσκολη γιατί υπάρχουν κάποια χρονικά όρια σε αντίθεση με την μουσική των δισκών όπου τα χρονικά όρια τα ορίζουμε εμείς. Επίσης είναι μια μουσική που βοηθάει το έργο, δεν είναι πρωταγωνιστής η μουσική. Μ 'αρέσει να λύνω αυτόυς τους γρίφους, πώς να γράψω μουσική για να βοηθήσει στην εξέλιξη του έργου. Ημουν και δω τυχερός γιατί η ενασχόληση μου με το θέατρο προέκυψε λόγω μιας φίλης μου που ειναι στην θεατρική ομάδα EX ANIMO και έγραψα την μουσική στις παραστάσεις τους. Εκεί με βρήκε η Δήμητρα Παπαδοπούλου και μου ζήτησε να κάνω μουσική για την δική της παράσταση στο έργο «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου». Τώρα κάνω μουσική για την παράσταση της Βίλλυς Σωτηροπούλου «Χωρίζω κάθε Δευτερα». Μ' αρέσει πολύ η μουσική για θέατρο. Θα ήθελα να συγκεντρώσω όλες τις δουλειές που έχω και να τις βγάλω σε δίσκο κάποια στιγμή. Είναι μια δραστηριότητα που με ξεκουράζει.

> Έχεις δουλέψει με έργα του Μίκη Θεοδωράκη και συγκεκριμένα έχεις μελοποιήσει και τραγουδήσει τους στίχους του στο τραγούδι «Πυροβολείστε τον χρόνο». Η εμπιστοσύνη ενός ανθρώπου που αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της ελληνικής μουσικής σε φόβισε ή προχώρησε ένα βήμα παραπέρα τους στόχους σου;
Με τον Μίκη Θεοδωράκη συνεργαστήκαμε πρώτη φορά στα «Λυρικά» σε ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη όπου είχε δώσει αυτόν τον κύκλο τραγουδιών στον Μανώλη Φάμελλο και στην ομάδα του της οποίας μέλος ήμουν και γω ώστε να την ενορχηστρώσουμε διαφορετικά. Η συνεργασία ήταν πάρα πολύ καλή γι αυτό δουλέψαμε μαζί και έναν άλλον κύκλο τραγουδιών, «Ο ήλιος και ο χρόνος». Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν όταν ήταν κρατούμενος στην ασφάλεια τις πρώτες μέρες της χούντας. Το «Πυροβολείστε τον χρόνο» είναι ένα τραγούδι με συγκλονιστικούς στίχους, μιλώντας για έναν άνθρωπό κλεισμένο σε ένα κελί όπου μπορεί να εκτελεστεί την επόμενη μέρα. Ορισμένα τραγούδια, λοιπόν, από αυτόν τον κύκλο δεν είχαν μελοποιηθεί και μας τα έδωσε να τους γράψουμε μουσική. Τη θεωρώ πολύ σημαντική την γνωριμία μου μαζί του. Είναι αξιοσημείωτο το πόσο απλοί είναι οι μεγάλοι άνθρωποι. Ήταν μια εμπειρία ζωής που θα την λέω στα εγγόνια μου. Απ'την άλλη όμως εγώ προχωράω και συνεχίζω με καινούργιες δουλειές.

> Γράφεις στίχους, τραγουδάς, συνθέτεις. Ποιο αγαπάς πιο πολύ;
Μ'αρέσει περισσότερο να γράφω τραγούδια. Μ'αρέσει και να τραγουδάω άπλα δεν θέλω να δίνεται το βάρος εκεί. Σημασία για μένα έχουν τα τραγούδια. Πρώτα η μουσικη τους και ύστερα οι στίχοι τους.

> Ο πρώτος σου προσωπικός δίσκος ήταν σε παραγωγή του Μανώλη Φάμελλου, ενός επίσης νέου καλλιτέχνη. Μέσα από την πίστη για την μουσική και την υγιή συνεργασία νέων ανθρώπων μπορεί να αλλάξει το μουσικό τοπίο;
Δεν θέλω να αλλάξω το μουσικό τοπίο. Κάθε φορά ένας δίσκος που κάνω είναι μια πολύ προσωπική δουλειά, καταθέτω το πως βλέπω εγώ τον κόσμο, τις πολιτικές μου απόψεις, τη ζωή μου. Είναι σαν να στέλνω ένα γράμμα σε αγνώστους παραλήπτες. Αυτό που φιλοδοξώ όταν βγάζω ένα δίσκο είναι να αλλάζω τον εαυτό μου, από το εξώφυλλο του δίσκου μέχρι τα τραγούδια. Να μην κάνω ίδια πράγματα.

Σε έχουμε γνωρίσει κυρίως μέσα από έντεχνους ήχους.Υπάρχει στο μυαλό σου η ιδέα να ασχοληθείς με κάποιο άλλο είδος μουσική;
Η έννοια του έντεχνου είναι παρεξηγημένη. Έντεχνο με θεωρούν όσοι ακούνε έντεχνο. Δεν νομίζω ότι ανήκω εκεί. Είμαι παιδί των ελληνικών συγκροτημάτων όπως προείπα, προσπαθώ στις ενορχηστρώσεις μου να μιμούμαι ήχους από το εξωτερικό, κυρίως από την αγγλική και αμερικάνη ροκ σκηνή. Το δύσκολο στην δουλειά μας είναι πως ότι και να νιώθουμε και ότι και να προβάλλουμε εμείς η ταμπέλα μπαίνει από το κοινό. Όσον αφορά ένα άλλο είδος μουσικής, αναμφισβήτητα η λαικη μουσική κυλάει μέσα στο αίμα μας γιατί μεγαλώσαμε με αυτή. Δεν έχω καταφέρει όμως να την συνδυάσω όπως, ας πούμε, ο Πορτοκάλογλου όπου σε ροκ φόρμες περνάνε ελληνική μουσική. Αν θελήσω θα το κάνω όμως.

> Τώρα που έχεις διανύσει μια αξιόλογη πορεία έχει εκπληρωθεί κάτι από όσα πίστευες μικρός για τον χώρο της μουσικής;
Ήταν ένα όνειρο μου που έγινε πραγματικότητα, με τον τρόπο που ήθελα. Έχω κάνει πολύ λίγους συμβιβασμούς. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την πολυτέλεια έστω και ένα όνειρο τους να γίνει πραγματικότητα. Νιώθω τυχερός και ευλογημένος γι αυτήν την συγκυρία.

Ο Στάθης Δρογώσης εμφανίζεται στο Σταυρό του Νότου με το συγκρότημα του τα "Μεγάλα Στελέχη" κάθε Κυριακή μέχρι τις γιορτές.

Νοέμβριος 2009
www.exitmag.tk