Διασκευές...ΝΟΧΙ!

- Α, άκου... διασκευή! Τέλειο;
- Χάλια...

Πρόβλημα... Η ομάδα της EXIT βγάζει τα μαχαίρια... και ψιλοκόβει τη διαφωνία!

Της Κατερίνας Στάμου Μ'αρέσει η ελευθερία στην έκφραση, όταν πραγματοποιείται με σύνεση και αγάπη. Όταν τύχει να ακούσω σε κάποιο καφέ μια διασκευή που με τρελαίνει, συχνά θα βρεθεί κάποιος που αραδιάζει παράπονα για το πόσο χάλια είναι επιτέλους το να ερμηνεύεις παλιά κομμάτια αλλωνών. Αρλούμπες και γενικεύσεις! Μη με παρεξηγείτε, δε φανατίζομαι... Μ'αρέσει απλά να δίνω μια δεύτερη ευκαιρία σε πολλά πράγματα στη ζωή... Τί πράγμα; Ακόμα δε σας έπεισα; Ιδού τα αποστομωτικά επιχειρήματα μου...	Της Εύης Αργυρίου Σε μια εποχή όπου ο καιρός χτυπάει 30άρι για την πλάκα του μέσα Ιανουαρίου,η τάση της μόδας φλερτάρει με την γκαρνταρόμπα της γιαγιάς μου και η σχέση 3 μηνών θεωρείται ένα στάδιο πριν το γάμο,ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ Μ'ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΛΛΕΣ "ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ"ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ??Here is my point!
Καταρχάς δεν αποκλείεται κάποια διασκευή να αποδειχτεί καλύτερη από την πρώτη εκτέλεση: ο ίδιος ο Ντύλαν είχε χαρακτηρίσει τη διασκευή του Hendrix στο δικό του All Along The Watchtower, ως "την απόλυτη εκτέλεση του κομματιού".	Kάθε τραγούδι σηματοδοτεί μια εποχή. Μα να μην μπορώ να φανταστώ ούτε ένα τραγούδι του Θεοδωράκη διασκευασμένο...
Με εξιτάρει πολύ το πώς ένα μουσικό θέμα εξελίσσεται σταδιακά στο χρόνο: έχει απίστευτο ενδιαφέρον να ακούσεις ένα τζαζ κομμάτι να διεισδύει στον κόσμο της φανκ με το τονισμένο του μπάσο, ή μια ακουστική μπαλάντα να αποδωθεί έπειτα από την πρόσθεση του ήχου του σινθεσάιζερ! Mια τέτοια λεπτόμερεια μπορεί να σε εκπλήξει!	Χάνεται το στίγμα τους. Γι' αυτό ας ελπίσουμε ότι δεν θα πέσει στα χέρια του Τiesto το θρυλικό "imagine" και του αλλάξει τα φώτα.
Κάποιο παλιό κομμάτι που έχει μείνει σκονισμένο στο ράφι και θεωρείται dated, έχει την ευκαιρία να ξαναζωντανέψει και να εκφράσει νεότερες γενιές: το Summertime δε θα είχε την ιστορική αξία που έχει αν δεν ήταν πολυδιασκευασμένο, και η ερμηνεία της Janis, μεταξύ άλλων, το έκανε να συσχετιστεί και με το mood των 60s, πέρα από την καπνισμένη ατμόσφαιρα των jazz bars της δεκαετίας του '50 που είχε ταυτιστεί μαζί του.	Παρόλο που έχεις ακούσει το χιλιοειπωμένο «Φιλαράκι» από το μισό καλλιτεχνικό στερέωμα, καμία εκτέλεση δεν θα έχει την αυθεντικότητα της πρώτης.
Όταν ο δημιουργός μιας μελωδίας δεν περιοδεύει για διάφορους λόγους σου δίνεται η δυνατότητα χάρη στις διασκευές να απολαύσεις από νέους ερμηνευτές μια παλιά, "πεθαμένη" μελωδιά L-I-V-E.! Ζωντανά! Τα τραγούδια δεν πεθαίνουν ποτέ, κι εσύ τα ζεις και τα θαυμάζεις άμεσα.	Ακόμα και στα Live... Χάνεται η μαγεία κάθε εποχής στην προσπάθεια της να συναντήσει το σήμερα.
Ένα παλιό κομμάτι έχει τη δυνατότητα να γίνει ευρέως γνώστο και να σείρει μαζί του ένα ολόκληρο μουσικό ιδίωμα ή έναν γοητευτικό καλλιτέχνη. Ανακάλυψα τον Carl Perkins από τη διασκευή του Elvis στο Blue Suede Shoes...	Κάποιες φορές ακούγεται τόσο πολύ η διασκευή που ξεχνιούνται οι πραγματικοί δημιουργοί...
Και κάτι επίκαιρο: ο Jay-Z έβγαλε ένα κομμάτι με τίτλο Run This Town το οποίο είναι sample του riff του "Κάποια μέρα στην Αθήνα", τραγουδιού μιας ελληνικής ροκ μπάντας, ολότελα ξεχασμένης, από τη δεκαετία του '70, με το φοβερό όνομα "Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης"! Λησμονημένα κι από το Θεό συγκροτήματα, γνωρίζουν ξαφνική επιτυχία. 'Τill the Music's over...	Μα καμία εναλλακτική πρόταση; Κάτι καινούργιο?Ξαναζεσταμένο φαγητό...

Οκτώβριος 2009

www.exitmag.tk

Κοινοποίηση

ΣΧΟΛΙΑΣΕ ΤΟ