Catherine's Soundtrack:...Της φιλίας

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥ

στο Χρήστο Καραλιά για τους φίλους που είχε, έχει και θα έχει. Αγαπημένο βιβλίο για τη φιλία: το Στο Δρόμο του Τζακ Κέρουακ
Αγαπημένη ταινία για τη φιλία: Θέλμα και Λουίζ (επίσης, Midnight Cowboy, Toy Story 1 & 2 κ.α.)
Αγαπημένοι φίλοι: Οι πιστοί φίλοι. Οι αστείοι, καλοπροαίρετοι, γενναιόδωροι, απλοί άνθρωποι. Εκείνοι που ξέρουν τί θα πεις προτού τους το πεις, εκείνοι που σου τηλεφωνούν και σου στέλνουν sms τα ξημερώματα. Εκείνοι που είναι πάντα πρόθυμοι να σε χορέψουν στα πάρτυ, που σε νοιάζονται όταν αρρωσταίνεις, που σου χαρίζουν δώρα των οποίων οι τρίτοι δε θα "έπιαναν" τη σημασία τους. Ένας φίλος είναι... "κάποιος που σ'αγαπάει σαν τη μουσική του." Για να πετύχει μια φιλία... πρέπει, πέρα από χημεία και κοινά ενδιαφέροντα, να υπάρχει και καλή διάθεση.

Αγαπημένο τραγούδι για τη φιλία: You've Got a Friend In Me του Randy Newman, καθώς επίσης και (όχι μόνο) τα δέκα ακόλουθα (χωρίς σειρά προτεραιότητας):

1. The Beatles: With a Little Help From My Friends. Τί είναι ένας φίλος σύμφωνα με τα Σκαθάρια; Είναι κάποιος που σε βοηθάει, που σε στηρίζει και που σε αγαπάει ακόμα κι αν τραγουδάς φάλτσα, κάποιος που σου κρατάει συντροφιά και σε παρηγορεί όταν είσαι μόνος και απογοητεύμενος, τσακισμένος από την αγάπη. Όταν οι έρωτες παρέρχονται, οι φίλοι παραμένουν σταθεροί σαν τα κομμάτια των Beatles: σε κάθε ερωτική πίκρα, σε κάθε συναισθηματικό βάσανο, οι φίλοι έχουν απάντηση σε όλα, μοιράζοντας στα δύο τον πόνο και χαρίζοντάς σου το ενδιαφέρον που σου αξίζει σαν ένας πληγωμένος Ringo Starr που τραγουδάς με το δίκο σου αξιαγάπητο, παραπονιάρικο τρόπο αυτό το κομμάτι.
   
2. The Rolling Stones: Waiting On A Friend. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μας αν είχαμε κολλητούς τους Rolling Stones; Θα τηλεφωνούσαμε στον Μικ Τζάγκερ και θα του λέγαμε "Έι, Μικ τι κάνεις; Πού χάθηκες ρε κωλόπαιδο; Τί έγινε μ'εκείνη την ξανθούλα που έβγαινες; Είστε ακόμα μαζί;" Και θα μας απαντούσε: "Έλα ρε exitor! Τί να κάνω; Μια χαρά...Μπα, όχι, χωρίσαμε. Τα βαρέθηκα αυτά: τις γυναίκες, το ποτό... θέλω την ησυχία μου τώρα. Έναν φίλο περιμένω. Πέρνα κι εσύ αν δεν έχεις τίποτα να κάνεις...". Και φτάνοντας στο φτωχικό του, θα τον βλέπαμε παρέα με τον Κηθ να σκαρώνουν το εν λόγω λατρεμένο σινγκλάκι...
   
3. Pink Floyd: Wish You Were Here. Στο Σάββατο Βράδυ Στην Άκρη της Πόλης της Σώτης Τριανταφύλλου, ο Νίκυ στέλνει μια κάρτα στη φίλη του και αφηγήτρια του μυθιστορήματος, γράφοντάς της πάνω στίχους από το Wish You Were Here:"How I wish you were here/ We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year/ Running over the same old ground/ What have we found? The same old fears..". Πάντα θαύμαζα το Νίκυ για τον καλόκαρδο χαρακτήρα του, για τα ταξίδια που έκανε, καθώς επίσης και για τις κάρτες που έστελνε. Είναι ωραίο να αφιερώνεις τέτοια λόγια στους αγαπημένους σου φίλους, ειδικά όταν παίρνουν τη μορφή αριστοτεχνικών στίχων γραμμένων από άτομα όπως οι Floyd.
4. The Velvet Underground: She's My Best Friend. Οι Velvets μπορεί να ήταν μυστήριοι και αινιγματικοί, λιγάκι αλλοπαρμένοι τύποι (γοητευτικοί κατ'εμέ ασφαλώς), αλλά -πώς να το κάνουμε;- είχαν κι αυτοί τους κολλητούς τους. Η καλύτερη τους φίλη -όπως μας εξομολογούνται εδώ- ήταν κάποια που τους καταλάβαινε όποτε είχαν τις μαύρες τους, κάποια κοπέλα ξεχωριστή, διαφορετική απ'τις άλλες. "Better than a dog or car", προσθέτουν. Και, πράγματι, έχουν δίκιο: σπανίζουν τα άτομα που μαζί τους περνάς καλύτερα απ'ό,τι μ'έναν σκύλο ("τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου") ή μ'ένα αυτοκίνητο (βλ. την ταινία Christine). Ο κόσμος πάει κατά διαόλου. Γι'αυτό και δεν είναι λίγοι εκείνοι που βρίσκουν παρηγοριά σ'αυτά τα δυο, μιας και μάταια ψάχνουν κάποιον να συνεννοηθούν. Κι όμως: ποιός θα έλεγε όχι στο να είχε κολλητάρι του τον Snoopy ή μια Ford Mustang του 1966; Ε; Ποιός;
   
5. The Doors: Hyacinth House. Ο Τζιμ μας αποχαιρέτησε με ένα "I need a brand new friend who doesn't bother me/ I need a brand new friend who doesn't trouble me/ I need someone who doesn't need me". Όταν ήμουνα μικρή δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω πώς γίνεται κάποιος ν'αποζητά έναν φίλο που δεν τον χρειάζεται. Μεγαλώνοντας κατάλαβα την αξία του να έχεις ελευθερία κινήσεων κι επιλογών μέσα στις σχέσεις σου, καθώς επίσης και το ασύγκριτο, παράδοξα τέλειο, ανεξέλεγκτο συναίσθημα που συνεπάγεται το γεγονός του να μη σε έχει κανείς ανάγκη. "Όταν δεν έχεις τίποτα, δεν έχεις και τίποτα να χάσεις", έγραψε ο Dylan. O Morrison (όπως διάβασα κάποτε σε μια βιογραφία) κατάφερε να χωρέσει τη σοφία του ενδομηντάρη σε εικοσιεφτά χρόνια ζωής.
   
6. War: Cisco Kid. Διάσημος φανταστικός αντι-ήρωας της Άγριας Δύσης, ο Cisco Kid εμφανίστηκε σε σειρές βιβλίων κόμικ, σε ραδιοφωνικές αμερικάνικες εκπομπές, σε ταινίες του κινηματογράφου, ακόμη και στην τηλεόραση. Εδώ οι War εμπνεόνται από το θρύλο του και τη γοητεία του και τον κάνουν φιλαράκι τους. Μας λένε για το ουίσκι που έπινε και για τον άλλο, το φίλο του τον Pancho που έπινε το κρασί, μας λένε πού τον συνάντησαν για πρώτη φορά (στο Rio Grande), εκείνο το τρελό βράδυ στην αμερικανική ενδοχώρα, τότε που οι ληστές κυνηγούσαν ανελέητα έναν γκρίνγκο. Μας περιγράφουν ένα σκηνικό της αλητικής ζωής τους, της δικιάς τους παλιάς, καλής, αντισυμβατικής τρελοπαρέας... Είναι για να τους ζηλεύεις (;).
   
7. Kimya Dawson: Loose Lips. "Αν θέλεις να καείς, θυμίσου ότι σε αγαπάω, αν θες να αυτοτραυματιστείς θυμίσου ότι σε αγαπάω, αν θες να πεθάνεις θυμίσου ότι σε αγαπάω", τραγουδάει με αξιολάτρευτη παιδική αφέλεια η Kimya Dawson, σε αυτό το πανέμορφο τραγούδι που ακούστηκε στην υπέροχη ταινία Juno, και μιλά για ένα ανήσυχο παρεάκι που όλο αγκαλιάζεται, φιλιέται, χορεύει, τραγουδάει, ενώ παράλληλα διαμαρτύρεται για πράγματα που του τη "σπάνε" (όπως η κυβέρνηση Μπους) και μας βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται με τίποτα να το βάλει κάτω στις επαναστατικές του εκδηλώσεις, ακόμη κι αν κάποιος καλέσει τους μπάτσους εναντίον του! Η Dawson καταφέρνει να εκφράσει τις πολιτικές της πεποιθήσεις με τρόπο ιδιαίτερα γοητευτικό και ευρηματικό, ντύνοντάς τες με μια "κολλητική", πρωτότυπη μελωδία, που ανακαλεί στη μνήμη τη γλυκύτητα των ανεπανάληπτων εφηβικών στιγμιοτύπων.
   
8. Bob Dylan: Positively 4th Street. Πάντα προτιμώ τη μοναξιά από τη συναναστροφή με ανθρώπους που το μόνο που καταφέρνουν είναι να με δυσαρεστήσουν και να μου χαλάσουν το κέφι με τις μικροκακίες τους. Ο Ντύλαν σε αυτό το κομμάτι -που με μετριοπάθεια θα χαρακτήριζα απλά ως "ύμνο"- τραγουδάει ό,τι εγώ αισθάνομαι για όλους όσοι υποκρίνονται ότι έχουν καλές, φιλικές προθέσεις. Και μάλιστα όχι μόνο για αυτούς (που υποκρίνονται τους φίλους), αλλά και για όλους τους αδικαιολόγητα κάλπηδες γενικότερα, τους ψευτοκουλτουριάρηδες και τους δήθεν επαναστάτες, τους πικρόχολους και τους συμπλεγματικούς, τους μίζερους μικροαστούς και φοβισμένους εθνικόφρονες. Όσα νιώθω, ο Μπομπ τα εκφράζει άψογα στους τέσσερις τελευταίους στίχους: "I wish that for just one time/You could stand inside my shoes/You'd know what a drag it is/To see you".
   
9. Carole King: You've Got A Friend. Πρόσφατα κουβέντιαζα με κάποιον, ο οποίος δεν έχει κανέναν φίλο. Αυτόματα θυμήθηκα εκείνο το τραγουδάκι της Carole King που στους στίχους του αποτυπώνονται περίφημα όλες οι υποσχέσεις που μας δίνει απλόχερα κάποιος που μας νοιάζεται αληθινά. Δε γνωρίζω για ποιόν/α έγραψε η Carole αυτό το κομμάτι, αλλά σίγουρα πρέπει να τον/ην αγαπούσε πολύ: μέσα από τα λόγια του τον βεβαιώνει ότι εκείνη θα βρίσκεται δίπλα του κάθε χειμώνα, άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο, ότι θα του φωτίζει το πιο σκοτεινό του βράδυ. Του υπόσχεται ότι και μόνο με το κάλεσμα του ονόματός της, εκείνη θα τρέχει αμέσως στην πόρτα του... "Τώρα πια δεν είναι ωραίο να ξέρεις", τον ρωτάει "ότι έχεις μια φίλη; όταν οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν τόσο ψυχροί που θα σε πονέσουν και θα σ'εγκαταλείψουν...". Όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι, νομίζω, θα ήταν πιο ευτυχισμένοι, αν τύχαινε κάποτε στο δρόμο τους ένα τρυφερό και αφοσιωμένο πλάσμα σαν την Carole King.
   
10. Κωσταντίνος Βήτα: Μιράντα. "Τώρα πια κανείς δε βιάζεται για σένα/ ήσουν-δεν ήσουν εικοσιένα", και ύστερα "αγαπώ τη ζωή, η ζωή είναι αγάπη/ μου λείπεις πολύ αλλά είμαι εντάξει". Ο Κωσταντίνος Βήτα γράφει μουσική για την απώλεια ενός φίλου, καθώς και για το χρόνο που περνά κάνοντάς σε, αφότου έπεσες, να ξανασηκωθείς. Το κομμάτι "Μιράντα" θυμίζει όμορφο πρωινό που, καθώς οδηγείς στο κέντρο της πόλης με το αυτοκίνητό σου, ακούς στο ραδιόφωνο ένα αγαπημένο παλιό τραγούδι ("...It's the same old song, but with a different meaning since you've been gone...") κι εύχεσαι να είχες δίπλα σου εκείνον που σου λείπει ώστε να το μοιραζόσουν μαζί του. Σιγοτραγουδάς το ρεφραίν νοσταλγικά, κοιτάζεις το δρόμο μπροστά σου που παραδόξως είναι άδειος. Ανεβάζεις ταχύτητα, και συνεχίζεις.

Μάρτιος 2010 www.exitmag.tk