Και οι singles έχουν ψυχή

Της Στέλλας Ελματζόγλου

Δεν ξέρω αν έτυχε να το παρατηρήσετε κι εσείς, αλλά μου φαίνεται πως κατά έναν μαγικό τρόπο, εκτός από το κρύο, τις βροχές και τις νεροποντές του τελευταίου μήνα, εμφανίζονται στους δρόμους τόσα πολλά αγκαλιασμένα ζευγάρια που πραγματικά αναρωτιέσαι αν όντως ήταν τόσο καιρό κρυμμένοι όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάπου ή αν εφαρμόζεται τελικά το λεγόμενο «κρύο, καιρός για δύο» σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δε λέω, μπράβο σε όσους έχουν βρει το ταίρι τους, όμως όλοι εσείς που περνάτε τις κρύες νύχτες του χειμώνα μόνοι σας, σταματήστε να τρώτε σοκολάτες και πατατάκια μπροστά από την τηλεόραση και ενεργοποιηθείτε επιτέλους!

Όλοι έχουμε περάσει δύσκολα βράδια πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας για εκείνο το πολυπόθητο «ντριν» και όλοι έχουμε στενοχωρηθεί επειδή τελικά δεν ακούστηκε ποτέ. Έρχεται όμως και εκείνη η στιγμή που πρέπει να το πάρουμε πλέον απόφαση και να αποχωριστούμε τα χαρτομάντιλα και τον πληγωμένο εγωισμό μας και να απολαύσουμε την όμορφη εργένικη ζωή μας. Διότι ακόμα και αν είναι δύσκολο κάποιες φορές να το συνειδητοποιήσουμε η ευτυχία μας δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον εκτός από εμάς τους ίδιους και πάντα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να περνάμε καλά και να αισθανόμαστε ακόμα καλύτερα, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόμαστε τις στιγμές μας είναι ερωτικός σύντροφος ή ένας απλός φίλος. Εξάλλου, υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι για να νιώθει κανείς τυχερός που είναι single.

Κατ αρχήν, όταν είναι κανείς μόνος του, είναι η κατάλληλη περίοδος για μικρές εκδρομές με φίλους, για ένα νέο ξεκίνημα σε κάτι, όπως είναι ο χορός ή το γυμναστήριο και πάνω απ’ όλα είναι η κατάλληλη περίοδος για μικρές δόσεις περισυλλογής, ώστε ο καθένας από εμάς να τα βρει όσο περισσότερο γίνεται με τον εαυτό του και με όσα θέλει ο ίδιος να κάνει για να νιώσει ακόμα περισσότερο ευτυχισμένος από όσο έχει καταφέρει να είναι ως τώρα. Δεν ξέρω αν πράγματι ισχύει, όμως κρίνοντας τόσο από τον εαυτό μου, όσο και από τους γύρω μου, θεωρώ πως το χρονικό διάστημα το οποίο διανύουμε μόνοι μας είναι και το πιο δημιουργικό.

Δημιουργικό εννοώντας όχι τις ατέλειωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή, ούτε τα αμέτρητα ξενύχτια τα οποία συνήθως συνοδεύονται από αρκετές έως πολλές δόσεις αλκοόλ. Δε λέω, καλά είναι κι αυτά, όμως ο στόχος είναι να γεμίσει ο καθένας την καθημερινότητά του με δραστηριότητες τις οποίες πριν δεν είχε το χρόνο να πραγματοποιήσει, να έρθει πιο κοντά με ανθρώπους που έχει την ανάγκη να προσεγγίσει, να ζει την κάθε στιγμή με χαμόγελο και πάνω από όλα να ανακτήσει τη χαμένη αυτοπεποίθηση η οποία συνηθίζει να φεύγει μετά από έναν χωρισμό και ομολογουμένως, αρκετά δύσκολα επανέρχεται.

Έχω να πω, λοιπόν, σε όλους εσάς που βρίσκετε ένα κομμάτι των σκέψεων σας σε αυτό το άρθρο πως ναι, ξέρουμε να περνάμε και μόνοι μας καλά, αρκεί να το επιδιώξουμε. Ας μην ξεχνάμε πως όταν σταματάμε να ανατρέχουμε απεγνωσμένα στο παρελθόν που τόσο νοσταλγούμε, μπροστά μας εμφανίζεται ένα μέλλον πολύ καλύτερο από αυτό το οποίο είχαμε σχεδιάσει στο μυαλό μας. Εξάλλου, ποίος ξέρει πού και πότε είναι πιθανό να γνωρίσουμε τον επόμενο άνθρωπο που μπορεί να προκαλέσει την κλασσική ταχυκαρδία η οποία, θέλουμε δε θέλουμε, ομολογεί πως ναι, και όμως, είμαστε ξανά ερωτευμένοι;

Noέμβριος 2009
www.exitmag.tk