Της Εύης Αργυρίου
4 Οκτώβρη. Εκλογές. Τι αλλάζε; Οτι πριν πας για τον καθιερωμένο κάφε της Κυριακής, θα πεταχτείς μέχρι το εκλογικό σου κέντρο να ρίξεις μια ψήφο. Για την ψυχή του δημοκρατικού πολιτεύματος βρε αδερφέ! Είτε με την αδιαφορία που ψηφίζεις ποιος θέλεις να είναι ο τελικός νικητής του Χ-factor, είτε με την σοβαρότητα και την συνείδηση που ψήφιζαν οι πολίτες όταν 1)υπήρχε ιδεολογία και, 2) υπήρχαν πάνω από μία διαφορετικές ιδεολογίες. Κατά τα άλλα, χαλαρά...Εννιά το βράδυ. Και τα σπίτια έχουν ήδη γεμίσει από τις εφτά με συγγενείς και φίλους. Και τα τραπέζια με οτιδήποτε κατεβαίνει από το μηχανάκι του delivery. Και όλα τα μάτια στραμμένα στις τηλεοράσεις. Άλλα μόνο τα μάτια. Ανάμεσα στα γέλια, τις φωνές, τα πιστεύω και τις κριτικές το μυαλό συνηδειτοποιεί το μάταιο όλου το πανηγυργιού. Γι αυτό και συμπεριφέρεται ανάλογα. Σαν βραδιά Eurovision...
5 Οκτώβρη. Και από ένα και μοναδικό ζευγάρι χέρια υπογράφονται οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων. Και ακόμα και αν γίνουν ΠΑΛΙ αδιόρθωτα λάθη στις υπογραφές, εμείς ΠΑΛΙ θα φιλήσουμε και θα ευλογήσουμε αυτά τα ίδια χέρια. ΓΙΑΤΙ; Γιατί τα πιο ισχυρά δεσμά είναι εκείνα που δεν φαίνονται...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου