ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΕΛΜΑΤΖΟΓΛΟΥ
Μα τι όμορφη που είναι η Αθήνα αυτές τις μέρες! Παντού στολίδια, λαμπάκια και ελκυστικές βιτρίνες οι οποίες ξυπνούν ακόμη και την πιο κοιμισμένη καταναλωτική μανία των περαστικών. Όλα δείχνουν τόσο χαρούμενα, ατάραχα και «χριστουγεννιάτικα» που αν κανείς τολμήσει να δείξει σημάδια απογοήτευσης μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πως βρίσκεται αδικαιολόγητα εκτός του απαιτούμενου εορταστικού κλίματος. Εξάλλου τώρα που στολίστηκε και το δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, ποιος ο λόγος για έγνοιες και στενοχώριες; Αρκεί ένα χαμόγελο ενός από τους χιλιάδες ντυμένους άγιους Βασίληδες για να φτιάξει η διάθεση του καθενός….. Ή μήπως όχι; 
Η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο, καθώς περπατάμε απορροφημένοι στους δρόμους του κέντρου με τις συνηθισμένες τεράστιες λίστες των αγορών μας, δεν παρατηρούμε πως κάτι λείπει. Αναρωτιόσαστε τι; Μα φυσικά οι άστεγοι, οι ναρκομανείς και ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις ορισμένοι μετανάστες. Ναι ξέρω, συνήθως δεν μας λείπουν και πολύ και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν παρατηρούμε την απουσία τους, ή αν την παρατηρήσουμε, κάνουμε τον σταυρό μας και λέμε «Δόξα τω Θεώ, καθάρισε λίγο ο τόπος» και αν δεν το λέμε, το σκεφτόμαστε, το αποτέλεσμα ούτως ή άλλως δεν αλλάζει. Αν ακόμη αναρωτιόσαστε πού άραγε να κρύβονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι τις ημέρες των γιορτών, τότε σίγουρα δεν έχετε υπ’ όψιν σας αυτό το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να ονομαστεί στην Ελλάδα «ευκαιριακό- εποχιακό κράτος πρόνοιας». Κάθε χρόνο, ο εκάστοτε δήμαρχος με μεθόδους τις οποίες δεν γνωρίζω και ίσως να μην ήθελα ποτέ να μάθω, απομακρύνει όλες εκείνες τις μειονοτικές και αδιαμφισβήτητα «κατώτερες» από εμάς ομάδες ανθρώπων οι οποίες κατά τα άλλα απαρτίζουν καθ’ όλη την υπόλοιπη διάρκεια του έτους περιοχές του κέντρου όπως είναι η πλατεία Ομονοίας, ή η πλατεία Θεάτρου. Τις δύο λοιπόν αυτές βδομάδες των γιορτών και μόνο αυτές, το κράτος θεωρεί απαραίτητο να δοθεί στέγη και τροφή στα άτομα αυτά γιατί, όπως και να το κάνουμε, θίγονται θέματα αισθητικής καθώς ένας τοξικομανής τις ημέρες αυτές είναι το κομμάτι εκείνο το οποίο χαλάει το πάζλ της διάχυτης ευτυχίας η οποία μας κατακλύζει από παντού, θέλοντας και μη.
Ίσως λοιπόν όλη αυτή η κατάσταση η οποία επικρατεί χρόνια τώρα, πάντα υπό συνθήκες μυστικοπάθειας, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις και να αφυπνίσει αισθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης προς τους ανθρώπους αυτούς. Σαφώς τα Χριστούγεννα είναι ημέρες χαράς, δεν είναι όμως κάπως εγωιστικό η χαρά αυτή να μοιράζεται μεμονωμένα; Η στήριξη από μέρους της κυβέρνησης πρέπει να παρέχεται όλο το χρόνο και όχι επιλεκτικά. Εάν τώρα ορισμένοι δεν πείθεστε από όλα τα παραπάνω, να είστε προσεχτικοί στις βραδινές σας βόλτες, ίσως συναντήσετε, όπως κι εγώ κάποια Χριστούγεννα, κάποιον αστυνομικό να κλωτσάει ανήμπορους ναρκομανείς λέγοντας τους «Τσακιστείτε από εδώ, σας βλέπει ο κόσμος». Και για να μην ξεχνιόμαστε… Καλά Χριστούγεννα!
3 σχόλια:
Πολύ καλά τα λες. Το κράτος θυμάται αυτούς τους ανθρώπους όποτε το συμφέρει.Και βγαίνει και στα κανάλια ο Κακλαμάνης και διαφημίζει το συσσίτιο υπερήφανος Σα δεν ντρέπεται...
οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια είναι πολυ απασχολημένες να τα βρίσκουν με το σεβ. Η κοινωνική πρόνοια συνίσταται στο κρυψιμο κάτω απο το χαλι των υπερβολικα εξαθλιωμένων περιόδους όπως τώρα ή οπως οι ολυμπιακοί αγώνες του 2004
Ακριβώς έτσι είναι δυστυχώς τα πράγματα. Ειδικά στους ολυμπιακούς ήμασταν για κλάματα! Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους πως οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη απο προστασία και όχι απο μία παροδική αναγκαστική αφάνεια;
Στέλλα
Δημοσίευση σχολίου