ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΑΓΑ
Στη δεκαετία που έφυγε χορτάσαμε τηλεόραση. Όχι ότι στα 90’s τη στερηθήκαμε, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο. Πέραν των γεγονότων που παρέλασαν από τις οθόνες μας, είδαμε νέα πράγματα, μας δόθηκαν νέες δυνατότητες που τίναξαν την εμπειρία του να βλέπει κανείς τηλεόραση στα ύψη. Σειρές τελείωσαν, σειρές ήρθαν, νέα φορμάτ εκπομπών εγκαινιάστηκαν, αντιγράφτηκαν και παραλλάχθηκαν, και ένα ατέλειωτο κουτσομπολιό για το τι παίζει το «χαζοκούτι». Όλα τα είδαμε!
Και η δεκαετία αρχίζει με το τέλος δύο κορυφαίων σειρών που έμελε να αποστηθίσουμε στη συνέχεια, του Κωνσταντίνου και Ελένης και των Εγκλημάτων, οι συστάσεις περιττές. Αλλά δεν ήταν οι μόνες σειρές που τελείωσαν. Προς δυσαρέσκεια των απανταχού ΚΑΠΗ τίτλους τέλους έριξαν οι δύο κορακοζώητες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, η Λάμψη και το Καλημέρα Ζωή, οι τηλεθεάτριες απαρηγόρητες… Αλλά δεν παραπονιούνται όταν βλέπουν το πρώτο ριάλιτι εγκλεισμού το 2001, το Big Brother, που προκαλεί μαζική υστερία. Όλοι τρέχουν για Νόβα για να το βλέπουν 24/7, τα παιδιά πάλι τρέχουν για το επιτραπέζιο. Μετά έρχεται το Bar, το Survivor, το Fame Story και φτάνουμε μέχρι το σημερινό X Factor, και μην τολμήσετε να κάνετε τους χαζούς ότι τάχα δεν ξέρετε ούτε έναν παίχτη από αυτά τα παιχνίδια, ούτε τους επικούς καβγάδες που έγιναν ακόμα και live (το «Βλάχα, αμόρφωτη» του Χατζηστεφάνου στη Μπόκοτα ακόμα παίζει).
Το ένα φέρνει το άλλο και η τηλεόραση βάφεται ροζ φούξια, τα «μεσημεριανάδικα» κάνουν την εμφάνισή τους με Τατιάνα και Χριστίνα (Στεφανίδου και Λαμπίρη αντίστοιχα) να κονταροχτυπιούνται για την τηλεθέαση, η οποία στη συνέχεια θα φτάσει να αφορά ακόμα και τη μέση νοικοκυρά πιο πολύ κι από τις διαφημιστικές εταιρείες. Η Χριστίνα συνεχίζει ακάθεκτη, η Τατιάνα γίνεται η Ελληνίδα Όπρα. Τα «μεσημεριανάδικα» δεν τα πειράζει κανείς! Παράλληλα, η trash tv εξελίσσεται και η Ανίτα Πάνια ανακηρύσσεται σημαιοφόρος με τα Παρατράγουδά της και το πλήθος «καλλιτεχνών» που αναδεικνύει (Ταμπάκης, Κατέλης, Γυναίκα Μαραντόνα και λοιποί) φτάνουν μέχρι και τα επίσημα chart! Πού είναι ο Βάγκνερ; Πού είναι ο Πουτσίνι; Τα charts γεμίζουν, όμως, και με όλα τα τραγούδια των Ζουζουνιών και των Mazoo and the zoo, όλα βγαλμένα από το Alter.
Όσον αφορά τις κωμωδίες, ο Ρώμας έχει την πρωτοκαθεδρία (Κωνσταντίνου και Ελένης,
Λίφτινγκ και Καφέ της Χαράς) αλλά μια άλλη ήσυχη δύναμη έρχεται και τον εκθρονίζει. Ο Γιώργος Καπουτζίδης γράφει της Σαββατογεννημένες, γίνεται γνωστός και μετά μας κλείνει δευτεριάτικα σπίτι για να δούμε Παρά Πέντε (κι ήμουν άγγελος του Τσάρλι, του Τσάρλι, του Τσάρλι…). Επίσης κλεινόμαστε σπίτι για να δούμε: Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, Δέκα λεπτά κήρυγμα, Είσαι το ταίρι μου, Άκρως οικογενειακό, Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη, Επτά θανάσιμες πεθερές, Πενήντα-Πενήντα, Singles, Κόκκινο δωμάτιο, Πολυκατοικία, Κοκκινόπουλο (10η Εντολή, Κόκκινος κύκλος), Μανουσάκη (Η αγάπη ήρθε από μακριά, Το παιχνίδι της συγγνώμης) και Παπακαλιάτη (Κλείσε τα μάτια, Δυό μέρες μόνο, 4). Με τον τελευταίο μαθαίνουμε και τα αρχικά ΕΣΡ που θα τα σιχαθούμε στην πορεία. Όμως, έχουμε και την πρώτη στην ιστορία σειρά που κόπηκε παρά το γεγονός ότι ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή» και γύρω απ’ το όνομά της κυκλοφορεί όχι ένας αλλά άπειροι μύθοι για τους λόγους που κόπηκε.
Κι επειδή ο κόσμος θέλει ψυχαγωγία, ο Σπύρος Παπαδόπουλος στρώνει τραπέζι, μας κερνάει μια τσικουδιά και μας λέει «Στην υγειά μας» και η Σεμίνα Διγενή καλεί κόσμο και κοσμάκη και τους έλεγε «Κοίτα τι έκανες». Ο Θέμος Αναστασιάδης χαλάει χιλιόμετρα βιντεοταινίας για να πετύχει όλα τα σαρδάμ και τις γκάφες της ελληνικής τηλεόρασης για να μας τα κάνει βιντεάκια και να μας τα δείξει «Όλα». Προσκυνούμε κάθε Τρίτη το ταλέντο του Λάκη Λαζόπουλου με το «Τσαντίρι» του και η τηλεθέαση εκτοξεύεται. Όμως καιγόμαστε, παράλληλα, να δούμε πού τα έκανε η Κλάρα η αγελάδα στο «Πολύ την Κυριακή» με το Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Στην ενημέρωση, τα παράθυρα παραμένουν ως έχουν από την προηγούμενη δεκαετία, τα κανάλια ανταλλάσσουν παρουσιαστές (Χατζηνικολάου, Στάη, Ευαγγελάτος) και αναδεικνύουμε ως ποιοτικό δελτίο ειδήσεων εκείνο της ΝΕΤ. Ως πιο «ποιοτικό», βέβαια, αναδεικνύεται εκείνο του Star, το οποίο καινοτομεί και μας παρουσιάζει την Πετρούλα στο δελτίο καιρού και η ίδια μόλις τελείωσε… Επίσης, εμφανίζεται ένα νέο είδος πρωινής εκπομπής, το infotainment, ένα μείγμα Ελένης Μενεγάκη με Μαρία Χούκλη ένα πράμα και πιάνει! Στα πολύ πρωινά, ο Αυτιάς μοιράζει συντάξεις, ο Καμπουράκης ζαχαρώνει τα κορίτσια της σελίδας 3 της Espresso και ο Παπαδάκης συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του. Ακόμη, νέα κανάλια κάνουν την εμφάνισή τους, το Σκάι, με έναν καταιγισμό ντοκυμαντέρ και ποιοτικού προγράμματος, και το ελληνικό MTV, με άφθονη ξένη μουσική.
Kι επειδή η τεχνολογία πάει μπροστά, πέραν του design που αλλάζει, εγκαινιάζεται η έννοια του web tv. Πλέον βλέπουμε live τηλεόραση μέσω διαδικτύου κι αν χάσουμε κάποιο επεισόδιο από κάποια σειρά δε μας απασχολεί ούτε τρέχουμε να το γράψουμε στο βίντεο, το γράφουν άλλοι για μας… Εμείς το βλέπουμε όποτε θέλουμε σε γνωστές ιστοσελίδες… Επίσης, ξεκινά η εκπομπή της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης με τα κανάλια plus της ΕΡΤ και μέχρι το 2012 θα έχουμε μόνο ψηφιακή μετάδοση. Μέχρι τότε…
Και για το τέλος, Eurovision! Αναδείχτηκε σε υψίστης σημασίας τηλεοπτικό γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση από κει του την είχαμε ξεχασμένη. Κι ενώ το 2000 δε συμμετέχουμε καν για οικονομικούς λόγους, με την 3η θέση των Antique το 2001 αναθάρρησε η Ελλάδα κι έτσι ξεκινήσαμε μια επιτυχημένη πορεία. Μπορεί τις επόμενες δύο χρονιές να βγήκαμε 17οι με το Μιχάλη Ρακιτζή ντυμένο με τη στολή των ΕΜΑΚ και τη Μαντώ ντυμένη στα δερμάτινα, τις επόμενες όμως σκίσαμε. Το 2004 καθιερώνεται το σύστημα των ημιτελικών για να χωρέσουν όλες οι χώρες κι εμείς έχουμε το ρεκόρ να περνάμε πάντα στον τελικό, ούτε οι χώρες του Big Four να είμασταν. Και σα να μην έφτανε αυτό, μπαίνουμε πάντα στην τελική δεκάδα. Έτσι λοιπόν, το 2004 ο Σάκης Ρουβάς σκίζει σακάκια, κάνει κωλοτούμπες, «το κουνάει» και μας φέρνει 3ους, η Έλενα Παπαρίζου το 2005 παίζει τη λύρα και τραγουδά το προφητικό όπως φάνηκε «My number one» φέρνοντας τη Eurovision για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μετά ακολουθούν: μία 9η θέση (Άννα Βίσση, 2006), δύο 7ες (Σαρμπέλ, 2007, και Σάκης Ρουβάς, 2009) και μία 3η (Καλομοίρα, 2008). Πέραν της όλης παραφιλολογίας κάθε χρόνο για το ποιο τραγούδι έπρεπε τελικά να στείλουμε ή πόσο φαβορί ή αουτσάιντερ ήταν οι υπόλοιποι, ένα γεγονός θα θυμόμαστε ακόμα, την απομάκρυνση της Δάφνης Μπόκοτα από την παρουσίαση της Eurovision καθώς το όνομά της ήταν συνυφασμένο με το θεσμό αυτό για 18 χρόνια. Και του χρόνου!
Και η δεκαετία αρχίζει με το τέλος δύο κορυφαίων σειρών που έμελε να αποστηθίσουμε στη συνέχεια, του Κωνσταντίνου και Ελένης και των Εγκλημάτων, οι συστάσεις περιττές. Αλλά δεν ήταν οι μόνες σειρές που τελείωσαν. Προς δυσαρέσκεια των απανταχού ΚΑΠΗ τίτλους τέλους έριξαν οι δύο κορακοζώητες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, η Λάμψη και το Καλημέρα Ζωή, οι τηλεθεάτριες απαρηγόρητες… Αλλά δεν παραπονιούνται όταν βλέπουν το πρώτο ριάλιτι εγκλεισμού το 2001, το Big Brother, που προκαλεί μαζική υστερία. Όλοι τρέχουν για Νόβα για να το βλέπουν 24/7, τα παιδιά πάλι τρέχουν για το επιτραπέζιο. Μετά έρχεται το Bar, το Survivor, το Fame Story και φτάνουμε μέχρι το σημερινό X Factor, και μην τολμήσετε να κάνετε τους χαζούς ότι τάχα δεν ξέρετε ούτε έναν παίχτη από αυτά τα παιχνίδια, ούτε τους επικούς καβγάδες που έγιναν ακόμα και live (το «Βλάχα, αμόρφωτη» του Χατζηστεφάνου στη Μπόκοτα ακόμα παίζει).Όσον αφορά τις κωμωδίες, ο Ρώμας έχει την πρωτοκαθεδρία (Κωνσταντίνου και Ελένης,
Λίφτινγκ και Καφέ της Χαράς) αλλά μια άλλη ήσυχη δύναμη έρχεται και τον εκθρονίζει. Ο Γιώργος Καπουτζίδης γράφει της Σαββατογεννημένες, γίνεται γνωστός και μετά μας κλείνει δευτεριάτικα σπίτι για να δούμε Παρά Πέντε (κι ήμουν άγγελος του Τσάρλι, του Τσάρλι, του Τσάρλι…). Επίσης κλεινόμαστε σπίτι για να δούμε: Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, Δέκα λεπτά κήρυγμα, Είσαι το ταίρι μου, Άκρως οικογενειακό, Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη, Επτά θανάσιμες πεθερές, Πενήντα-Πενήντα, Singles, Κόκκινο δωμάτιο, Πολυκατοικία, Κοκκινόπουλο (10η Εντολή, Κόκκινος κύκλος), Μανουσάκη (Η αγάπη ήρθε από μακριά, Το παιχνίδι της συγγνώμης) και Παπακαλιάτη (Κλείσε τα μάτια, Δυό μέρες μόνο, 4). Με τον τελευταίο μαθαίνουμε και τα αρχικά ΕΣΡ που θα τα σιχαθούμε στην πορεία. Όμως, έχουμε και την πρώτη στην ιστορία σειρά που κόπηκε παρά το γεγονός ότι ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή» και γύρω απ’ το όνομά της κυκλοφορεί όχι ένας αλλά άπειροι μύθοι για τους λόγους που κόπηκε. Κι επειδή ο κόσμος θέλει ψυχαγωγία, ο Σπύρος Παπαδόπουλος στρώνει τραπέζι, μας κερνάει μια τσικουδιά και μας λέει «Στην υγειά μας» και η Σεμίνα Διγενή καλεί κόσμο και κοσμάκη και τους έλεγε «Κοίτα τι έκανες». Ο Θέμος Αναστασιάδης χαλάει χιλιόμετρα βιντεοταινίας για να πετύχει όλα τα σαρδάμ και τις γκάφες της ελληνικής τηλεόρασης για να μας τα κάνει βιντεάκια και να μας τα δείξει «Όλα». Προσκυνούμε κάθε Τρίτη το ταλέντο του Λάκη Λαζόπουλου με το «Τσαντίρι» του και η τηλεθέαση εκτοξεύεται. Όμως καιγόμαστε, παράλληλα, να δούμε πού τα έκανε η Κλάρα η αγελάδα στο «Πολύ την Κυριακή» με το Γρηγόρη Αρναούτογλου.
Στην ενημέρωση, τα παράθυρα παραμένουν ως έχουν από την προηγούμενη δεκαετία, τα κανάλια ανταλλάσσουν παρουσιαστές (Χατζηνικολάου, Στάη, Ευαγγελάτος) και αναδεικνύουμε ως ποιοτικό δελτίο ειδήσεων εκείνο της ΝΕΤ. Ως πιο «ποιοτικό», βέβαια, αναδεικνύεται εκείνο του Star, το οποίο καινοτομεί και μας παρουσιάζει την Πετρούλα στο δελτίο καιρού και η ίδια μόλις τελείωσε… Επίσης, εμφανίζεται ένα νέο είδος πρωινής εκπομπής, το infotainment, ένα μείγμα Ελένης Μενεγάκη με Μαρία Χούκλη ένα πράμα και πιάνει! Στα πολύ πρωινά, ο Αυτιάς μοιράζει συντάξεις, ο Καμπουράκης ζαχαρώνει τα κορίτσια της σελίδας 3 της Espresso και ο Παπαδάκης συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του. Ακόμη, νέα κανάλια κάνουν την εμφάνισή τους, το Σκάι, με έναν καταιγισμό ντοκυμαντέρ και ποιοτικού προγράμματος, και το ελληνικό MTV, με άφθονη ξένη μουσική.
Kι επειδή η τεχνολογία πάει μπροστά, πέραν του design που αλλάζει, εγκαινιάζεται η έννοια του web tv. Πλέον βλέπουμε live τηλεόραση μέσω διαδικτύου κι αν χάσουμε κάποιο επεισόδιο από κάποια σειρά δε μας απασχολεί ούτε τρέχουμε να το γράψουμε στο βίντεο, το γράφουν άλλοι για μας… Εμείς το βλέπουμε όποτε θέλουμε σε γνωστές ιστοσελίδες… Επίσης, ξεκινά η εκπομπή της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης με τα κανάλια plus της ΕΡΤ και μέχρι το 2012 θα έχουμε μόνο ψηφιακή μετάδοση. Μέχρι τότε…
Και για το τέλος, Eurovision! Αναδείχτηκε σε υψίστης σημασίας τηλεοπτικό γεγονός με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση από κει του την είχαμε ξεχασμένη. Κι ενώ το 2000 δε συμμετέχουμε καν για οικονομικούς λόγους, με την 3η θέση των Antique το 2001 αναθάρρησε η Ελλάδα κι έτσι ξεκινήσαμε μια επιτυχημένη πορεία. Μπορεί τις επόμενες δύο χρονιές να βγήκαμε 17οι με το Μιχάλη Ρακιτζή ντυμένο με τη στολή των ΕΜΑΚ και τη Μαντώ ντυμένη στα δερμάτινα, τις επόμενες όμως σκίσαμε. Το 2004 καθιερώνεται το σύστημα των ημιτελικών για να χωρέσουν όλες οι χώρες κι εμείς έχουμε το ρεκόρ να περνάμε πάντα στον τελικό, ούτε οι χώρες του Big Four να είμασταν. Και σα να μην έφτανε αυτό, μπαίνουμε πάντα στην τελική δεκάδα. Έτσι λοιπόν, το 2004 ο Σάκης Ρουβάς σκίζει σακάκια, κάνει κωλοτούμπες, «το κουνάει» και μας φέρνει 3ους, η Έλενα Παπαρίζου το 2005 παίζει τη λύρα και τραγουδά το προφητικό όπως φάνηκε «My number one» φέρνοντας τη Eurovision για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μετά ακολουθούν: μία 9η θέση (Άννα Βίσση, 2006), δύο 7ες (Σαρμπέλ, 2007, και Σάκης Ρουβάς, 2009) και μία 3η (Καλομοίρα, 2008). Πέραν της όλης παραφιλολογίας κάθε χρόνο για το ποιο τραγούδι έπρεπε τελικά να στείλουμε ή πόσο φαβορί ή αουτσάιντερ ήταν οι υπόλοιποι, ένα γεγονός θα θυμόμαστε ακόμα, την απομάκρυνση της Δάφνης Μπόκοτα από την παρουσίαση της Eurovision καθώς το όνομά της ήταν συνυφασμένο με το θεσμό αυτό για 18 χρόνια. Και του χρόνου! 
4 σχόλια:
Πολύ ωραία προσπάθεια. Μου θύμησες αρκετά (το μπαρ, δέκα λεπτά κήρυγμα). Μπορεί να έπεσε η ποιότητα όμως δεν βαρεθήκαμε ποτέ αυτή τη δεκαετία.. Για να δούμε τι μας επιφυλάσσει η επόμενη!
Νομίζω οτι το peak της σαβουροτηλεόρασης το έχουμε περάσει. Σιγά σιγά εκλέιπουν τα reality, και τα μεσημεριανά, ή εγώ δεν τα παρακολουθώ, ή πράγματι ελαττώνεται το κοινό τους.
Τώρα έχουμε περάσει σε άλλη φάση, που όλοι είμαστε ειδήμονες για την τηλεόραση. Τα νούμερα της τηλεθέασης αποτελούν είδηση, και μέχρι η τελευταία μαυροφορεμένη από τα Ζαγοροχώρια ξέρει να σου αναλύσει τα ποσοστά ακροαματικότητας της βασίλισσας της πρωινής ζώνης στο πρώτο τέταρτο σε νεαρές ηλικίες.
What's next? Who knows...
Συμφωνω με τη δευτερη παραγραφο του σχολιου σου,αλλα επιτρεψε μου να μη θεωρω ουτε τα ριαλιτι ουτε τα μεσημεριανα σαβουροτηλεοραση.Και σιγουρα δεν ελαττωνεται το κοινο τους γιατι αλλιως δεν θα ηταν ολη η τηλεοραση γεματη απο το πρωι ως το βραδυ με σχετικα προγραμματα
Θεωρείς δηλαδή οτι προσφέρουν κάτι ουσιαστικό;
Χωρίς να θέλω να είμαι απόλυτος, δεν μπορώ να καταλάβω τι μπορεί να προσφέρει μια μεσημεριανή εκπομπή όπως είναι διαμορφωμένες αυτή την εποχή.
Λένε ένα σωρό μαλακίες και κάθονται οι νοικοκυρές, βάζουν δυνατά την tv για να μην ενοχλεί ο απορροφητήρας και ακούνε τι φόρεσε η τάδε κότα στην τάδε κοινωνική εκδήλωση, ή γιατί τσαντίστηκε η Τζούλια Αλεξανδράτου με την Άντζελα Δημητρίου.
Αλλά έχεις δίκιο εν μέρει, είναι και το κοινό τέτοιο που τα ζητάει. Κρίμα!
Δημοσίευση σχολίου