ΠΥΞ ΛΑΞ στα πανεπιστήμια

Της Αλίκης Ελευθεριάδου

Ξύλο στα Πανεπιστήμια...

Φαινόμενο γνωστό με τάση εξάπλωσης τα τελευταία χρόνια. Παρατάξεις όπως η ΔΑΠ Ν.Δ.Φ.Κ, η ΠΑΣΠ, η ΕΑΑΚ, η ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ διαχωρίζονται σε ομάδες, διαμορφώνουν παρέες και ξεσπούν σε βιαιοπραγίες κάθε φορά που η παράταξη που εκπροσωπούν ή αλλιώς τα κόμματα και οι πολιτικές απόψεις που υποστηρίζουν θίγονται. Συχνά στις φοιτητικές συνελεύσεις παρατηρείται έντονη λογομαχία, που εξελίσσεται σε υβριστικά σχόλια και πολλές φορές καταλήγει σε ομαδοποιημένο ξυλοδαρμό. Η δεξιά πτέρυγα της αίθουσας διαμάχεται με την αριστερή, η μεσαία με την δεξιά και πάει λέγοντας. Μπούγιο ενήλικων νέων χωρισμένων σε ομάδες επιδεικνύουν τη σωματική τους δύναμη πυξ λαξ...

Πρόσφατα διαδραματίστηκαν αντίστοιχα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ. Τραυματίες, πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες που ενεπλάκησαν για ακόμη μία φορά σε τσακωμό που πήρε μεγάλη έκταση. Ποιός από αυτούς έχει αναλογιστεί ότι έχει μπει στο Στο τριπάκι της φανατικής προσήλωσης,(ουσιαστικά σε κόμματα, για την εξυπηρέτηση τις περισσότερες φορές ξένων σκοπιμοτήτων!!Προς τι τόσος φανατισμός; Μήπως με το ξύλο θα πεισθούν οι ''Θωμάδες'' ή μήπως απλά θα θεωρηθούν οι φοιτητές των παρατάξεων ακόμα πιο απολίτιστοι από πριν που απλά φώναζαν για να επιβάλλουν την γνώμη τους; Προς τι τόσος θυμός; Μήπως γιατί οι διαφωνούντες προσβάλουν τα πολιτικά τους είδωλα ή τις ιδέες που οι ίδιοι οι πολιτικοί συνηθίζουν να βλάπτουν με τις πράξεις τους; Προς τι τόσες παρωπίδες; Ποια είναι τα τόσο μεγάλα συμφέροντα που τους κάνουν να μετατρέπονται σε χούλιγκαν των θρανίων; Τα σκάνδαλα; Οι διαπλοκές; Οι καταχρήσεις; Ή μήπως τα ψέματα όλων όσων διεκδικούν την εξουσία; Γιατί να πέφτουμε στην ίδια παγίδα ξανά και ξανά; Ζούμε στην εποχή της εξέλιξης και όμως σκεφτόμαστε όπως το μεσαίωνα...

Γιατί εμείς, οι νέοι, που μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα, να ακολουθούμε τα βήματα αυτών που κατακρίνουμε..;