Γάμος; ΝΟΧΙ

Απο τη Τζοάννα Κουντούρη και τη Φαίη Ιωαννίδου



Απογευματάκι στο κέντρο της Αθήνας, δυνατή βροχή και οι δύο ξαδερφούλες διασταυρώνουν τα ξίφη τους σε μια οικογενειακή διαφωνία. Ο χορός του Ησαΐα αρχίζει. Να τον ακολουθήσει κανείς ή όχι ;

Φυσικά και να χορέψουμε όλοι/όλες
τον χορό του Ησαΐα γιατί είναι ωραίο να
διατηρούμε και κάποια παραδοσιακά τελετουργικά.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα πια στην εποχή μας...

Φτάνει, όμως, να μην το κάνουμε μόνο και
μόνο επειδή παραδοσιακά «συνηθίζεται»,
δηλαδή ως ένα κλασσικό στερεότυπο
που υπακούει στο ότι κάποτε φτάνουμε
σε «ηλικία γάμου».

Ίσως πράγματι να έχει περάσει ως στερεότυπο.
Αλλά ποια δεν έχει φανταστεί τον εαυτό της ντυμένη
νυφούλα δίπλα στον καλό της και τα παρανυφάκια
να της κρατάνε την ούρα ;

Εγώ! Για να πω την αλήθεια πολύ-πολύ παλιά όταν
άκουγα την κλασσική φράση «Και στα δικά σου» ομολογώ
ότι το είχα σκεφτεί- άλλωστε αυτή την εικόνα
μου είχαν περάσει ως το μέλλον μου.
Αλλά με μια δεύτερη σκέψη. «Όχι ευχαριστώ!»

Όπως και να το κάνουμε ο γάμος είναι,
ειδικά για μια γυναίκα, η ωραιότερη μέρα
της ζωής της που θα τη θυμάται για πάντα.
Είναι η πιο ρομαντική και επίσημη εκδήλωση
του έρωτα ενός ζευγαριού.

Μα τι μπορεί να κάνει ένα ηλιοβασίλεμα
στο Λυκαβηττό ή ένα χορό στη βροχή λιγότερο
ρομαντικό από το χορό του Ησαΐα;
Οι αναμνήσεις μιας σχέσης, άλλωστε, είναι πολλές.
Όσο για την επισημότητα...

Όσο για την επισημότητα, δεν ακούω λέξη!
Ο γάμος καθιστά τον άνθρωπο που αγαπάς αποκλειστικά
και μόνο δικό σου( και με το νόμο! )

Γιατί τόσο καιρό πριν παντρευτείτε δεν ήταν δικός σου;
Προς Θεού δεν θίγω θέμα απιστίας, αλλά δεν νομίζω
ότι ένα χαρτί μπορεί να επιβεβαιώσει-
επισημοποιήσει μια σχέση.

Ναι αυτό το λες τώρα που είσαι μικρή.
Αλλά όταν πατήσεις τα πρώτα - άντα
και ξυπνήσει μέσα σου το μητρικό ένστικτο,
τα ξαναλέμε για αυτό το χαρτί, όπως το ονόμασες.

Βέβαια, στον ορισμό της οικογένειας η
έννοια του γάμου δεν συμπεριλαμβάνεται.
Και σήμερα πλέον η ελεύθερη μας κοινωνία
δεν θέτει όρια στις ανθρώπινες σχέσεις.
Μήπως, τελικά, όλα γίνονται για
τα μάτια του κόσμου;

Μα δεν είναι θέμα κοινωνικής τυπικότητας.
Είναι καθαρά ζήτημα προσωπικής ολοκλήρωσης
και ασφάλειας μέσα από ένα γάμο.

Μάλλον η κατάλληλη λέξη είναι
εκπλήρωση προσωπικών επιθυμιών, αφού
στο κάτω- κάτω πρόκειται απλά για τελετή
μιας βραδιάς με ολόκληρο το σόι και
ένα μήνα του μέλιτος.

Δεν είναι μόνο μια βραδιά.
Όταν παντρεύεσαι αλλάζει όλη σου η ζωή.
Ζεις και νοιάζεσαι πια για το γάμο σου
και επενδύεις πάνω σε αυτό.

Εγώ πάλι ξέρω ότι ο γάμος σκοτώνει
τον έρωτα ακριβώς επειδή μπαίνεις σε
αυτή την καθημερινότητα. Η ιδιότητα του
συζύγου δίνει άλλη βαρύτητα σε
αυτά που έκανες και πριν.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια.
Όταν, τελικά, βρεις τον/την κατάλληλο/η και
νιώσεις την επιθυμία να παντρευτείς, αυτό
έρχεται τόσο φυσικό που δεν τίθεται καν συζήτηση..
Οπότε έτσι απλά.. Άντε και στα δικά μας!

Σίγουρα θα έρθει η στιγμή που όλοι μας
θα βρούμε αυτόν/η με τον οποίο θα
θέλουμε να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας.
Η αίσθηση, όμως, αυτή ποτέ δεν θα έχει
καμία αλληλένδετη σχέση με τον γάμο..
Άντε και στα δικά σας !

Νοέμβριος 2009
www.exitmag.tk