3η στην Ευρώπη η επίσημη αγαπημένη!

Η Εθνική μπάσκετ κράτησε ξανά τη σημαία ψηλά

Μιχάλης Κωνσταντόπουλος

Μπορεί να μην έφτασε στον τελικό αφού έχασε ξανά από τον κακό της δαίμονα Ισπανία, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, η Εθνική μπάσκετ έφερε άλλη μία τεράστια επιτυχία στον ελληνικό αθλητισμό. Η 3η θέση που κατέλαβε στο Eurobasket της Πολωνίας είναι άκρως τιμητική γι’αυτή τη νέα ομάδα. Δεν είναι λίγο χωρίς 4 βασικότατα στελέχη να φτάσουμε στο χάλκινο μετάλλιο. Ας αναλογιστούμε μόνο ότι στο παρελθόν έχουμε κατεβάσει πολύ καλύτερες και πιο ποιοτικές ομάδες που δεν έφτασαν στο μετάλλιο. Ομάδες με παίκτες όπως ο Αλβέρτης, ο Σιγάλας, ο Ρεντζιάς και ο Παπανικολάου έμεναν στην 4η θέση και μία χρυσή γενιά του ελληνικού μπάσκετ στα μέσα των 90’s έμεινε χωρίς ούτε ένα μετάλλιο.

Αξίζει όμως να αναφερθεί και η μεγάλη συμβολή του Γιόνας Καζλάουσκας στην κατάκτηση του μεταλλίου. Ο Λιθουανός είναι τεχνικός μεγάλης κλάσης, σαφώς ανώτερος από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σε λίγο καιρό έχει προλάβει να βάλει τη σφραγίδα του στην ομάδα και να κερδίσει δύσκολα παιχνίδια όπως αυτό με την Τουρκία που απαιτούν πολύ καλό «διάβασμα» του αντιπάλου και συνεχή υποστήριξη της ομάδας από τον πάγκο. Ναι μεν ο «δράκος» έφερε τεράστιες επιτυχίες αλλά είναι περισσότερο προπονητής ψυχολογίας και δεν βρίσκεται στο επίπεδο του Λιθουανού.

Θα έλεγε κανείς ότι αυτή η ομάδα είναι καταδικασμένη να έχει επιτυχίες σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Ο Έλληνας φίλαθλος απαιτεί συνέχεια και συνέπεια (που η ομάδα ασυζητητί διαθέτει αξιοζήλευτη) για να βρίσκεται κοντά της. Ακριβώς το αντίθετο με το μικρό της αδερφάκι στο ποδόσφαιρο που είχε την επιτυχία πυροτέχνημα στο Euro 2004 και μετά επέστρεψε στα γνωστά, δυστυχώς, χαμηλά στάνταρ. Και εκτός από τις επιτυχίες στα παρκέ και στις διεθνείς διοργανώσεις, εξίσου σημαντικό είναι μέσω αυτής της ομάδας να επιστρέψουν τα νέα παιδιά στο μπάσκετ, ώστε να υπάρξουν και άλλες «χρυσές γενιές» σε ένα άθλημα που μας ταιριάζει πολύ περισσότερο και στο οποίο έχουμε σταθερή παρουσία και επιτυχίες, εν αντιθέσει με κάποιες μόνον εκλάμψεις στο βασιλιά των σπορ.

Πλέον το επόμενο στοίχημα για την επίσημη αγαπημένη είναι το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, σ’ ένα περίπου χρόνο από τώρα. Όπου με την επιστροφή των Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Βασιλόπουλου, Τσαρτσαρή και με την πολύτιμη προσθήκη των «Αμερικανών» Κουφού και Καλάθη, οι οποίοι θα είναι σαφώς πιο έμπειροι μπορεί ξανά να στοχεύσει πολύ ψηλά, γιατί όχι και σε επιτυχία ανάλογη με αυτή του 2006;

Άλλωστε ο πιο σοβαρός πρέσβης του ελληνικού αθλητισμού στο εξωτερικό μας έχει κακομάθει…

Υ.Γ: Όσοι πανηγύρισαν περισσότερο τις νίκες επί της Τουρκίας και των Σκοπίων παρά το μετάλλιο είναι επιεικώς ανεγκέφαλοι και χάνουν το δάσος κοιτάζοντας το δέντρο. Υ.Γ 2: Εξίσου απαράδεκτοι εκείνοι που στο πρώτο ντέρμπι αιωνίων θα βρίσουν την οικογένεια και θα λοιδορήσουν τους παίκτες που έφεραν το μετάλλιο επειδή ανήκουν στο άλλο στρατόπεδο…

Οκτώβριος 2009
www.exitmag.tk

Κοινοποίηση