> Της Αθήνας το κάγκελο...*
Tου Χρήστου ΚαραλιάΑρχές Σεπτεμβρίου, μεσημέρι σε καφέ στην Πανεπιστήμιου. Έχουμε επιστρέψει στην πόλη και προετοιμάζουμε τη συνέντευξη της Νατάσσας Μποφίλιου, όταν με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω έναν κύριο να έχει πλησιάσει προς το μέρος μου και να ψάχνει κάτι κάτω από την καρέκλα μου... Τι σύμπτωση εκεί βρισκόταν η τσάντα μου! Τον κοιτάζω - μαζεύεται. Μετά από λίγο εντοπίζω το χέρι του μέσα στην τσάντα μου. Με πρωτοφανή ψυχραιμία αρπάζω την τσάντα, την παίρνω στα χέρια μου και κλείνω το φερμουάρ.
Στο γυρισμό με το μετρό ακούω κόσμο να κανονίζει τις δουλειές τους, φοιτητές να συζητάνε για την εξεταστική "αν μου βάλει λιγότερο από 8 θα της το τρίψω στη μούρη. Θα της πω, να μωρή, αφού τα είχα μάθει απ έξω"...
Την επόμενη μέρα, μεσάνυχτα στην Ομόνοια, ένας ποδηλάτης έπεσε πάνω στο αμάξι μου και άρχισε να βρίζει σε μια άλλη γλώσσα. Πήγα να κατέβω να δω αν είναι καλά, αλλά ένας κύριος που πέρασε από δίπλα μου είπε "Μην κατεβαίνεις εδώ, φύγε όπως είσαι.", ενώ ταυτόχρονα ένας άλλος κύριος από πίσω μου έκανε ένα απεγνωσμένο νόημα να φύγω...
Απότομη προσγείωση στην Αθηναϊκή πραγματικότητα, αλλά η μαζοχιστική φύση της σχέσης μου με την πόλη με κάνει να την λατρεύω όλο και περισσότερο. Ακόμη και αν πέρα από τους ηλιοκαμένους από τις καλοκαιρινές διακοπές την κοσμούν και καμένες δασικές εκτάσεις... "Ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής πέθανε, τετέλεσται, μαίνεται η πύρινη λαίλαπα" και άλλες δημοσιογραφικές γραφικότητες σε έκαναν να συνειδητοποιήσεις την επαναληπτικότητα των τελευταίων ετών εν Ελλάδι: Αύγουστος φωτιές, το χειμώνα οι αναμενόμενες διαταραχές στο κέντρο λόγω της ιδιωτικοποίησης των κολεγίων - ας τσοντάρουμε και ένα σεισμό στο Σεπτέμβρη για να ολοκληρώσουμε το σετ.
Παρ' όλα αυτά το φθινόπωρο βρίσκει τους περισσότερους από εμάς ξεκουρασμένους και με όρεξη για δουλειά! Είναι ο Σεπτέμβριος που έχει πάντα κάτι από αναδιοργάνωση και υποσχέσεις στον εαυτό μας οτι "φέτος θα είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου". Όπως όταν αγόραζες καινούρια τετράδια και μολύβια και την πρώτη εβδομάδα έκανες τέλεια γράμματα, ενώ μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς ούτε εσύ ο ίδιος δεν έβγαζες τα γράμματά σου...
Έτσι λοιπόν, στην EXIT απολαμβάνουμε την ώθηση που μας δίνει ο Σεπτέμβρης και με τα καλά μας γράμματα γράφουμε για όσα μας έκαναν εντύπωση, για όσα ζήσαμε, για όσα θα θέλαμε να ζήσουμε!
*(...το αγαπάμε!)
Στο γυρισμό με το μετρό ακούω κόσμο να κανονίζει τις δουλειές τους, φοιτητές να συζητάνε για την εξεταστική "αν μου βάλει λιγότερο από 8 θα της το τρίψω στη μούρη. Θα της πω, να μωρή, αφού τα είχα μάθει απ έξω"...
Την επόμενη μέρα, μεσάνυχτα στην Ομόνοια, ένας ποδηλάτης έπεσε πάνω στο αμάξι μου και άρχισε να βρίζει σε μια άλλη γλώσσα. Πήγα να κατέβω να δω αν είναι καλά, αλλά ένας κύριος που πέρασε από δίπλα μου είπε "Μην κατεβαίνεις εδώ, φύγε όπως είσαι.", ενώ ταυτόχρονα ένας άλλος κύριος από πίσω μου έκανε ένα απεγνωσμένο νόημα να φύγω...
Απότομη προσγείωση στην Αθηναϊκή πραγματικότητα, αλλά η μαζοχιστική φύση της σχέσης μου με την πόλη με κάνει να την λατρεύω όλο και περισσότερο. Ακόμη και αν πέρα από τους ηλιοκαμένους από τις καλοκαιρινές διακοπές την κοσμούν και καμένες δασικές εκτάσεις... "Ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής πέθανε, τετέλεσται, μαίνεται η πύρινη λαίλαπα" και άλλες δημοσιογραφικές γραφικότητες σε έκαναν να συνειδητοποιήσεις την επαναληπτικότητα των τελευταίων ετών εν Ελλάδι: Αύγουστος φωτιές, το χειμώνα οι αναμενόμενες διαταραχές στο κέντρο λόγω της ιδιωτικοποίησης των κολεγίων - ας τσοντάρουμε και ένα σεισμό στο Σεπτέμβρη για να ολοκληρώσουμε το σετ.
Παρ' όλα αυτά το φθινόπωρο βρίσκει τους περισσότερους από εμάς ξεκουρασμένους και με όρεξη για δουλειά! Είναι ο Σεπτέμβριος που έχει πάντα κάτι από αναδιοργάνωση και υποσχέσεις στον εαυτό μας οτι "φέτος θα είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου". Όπως όταν αγόραζες καινούρια τετράδια και μολύβια και την πρώτη εβδομάδα έκανες τέλεια γράμματα, ενώ μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς ούτε εσύ ο ίδιος δεν έβγαζες τα γράμματά σου...
Έτσι λοιπόν, στην EXIT απολαμβάνουμε την ώθηση που μας δίνει ο Σεπτέμβρης και με τα καλά μας γράμματα γράφουμε για όσα μας έκαναν εντύπωση, για όσα ζήσαμε, για όσα θα θέλαμε να ζήσουμε!
*(...το αγαπάμε!)
Σεπτέμβριος 2009
www.exitmag.tk
3 σχόλια:
πολύ καλό!!!
:)))))))))
Superrrrr!!!! Εγώ πάντα το έλεγα Χρηστάρα!!... Πιστεύω σε εσένα και στις δυνατότητές σου!!
Νατ.
Οσο και να ευχόμαστε ''ο χειμώνας να μας μπει..κααααλά''...τόσο δε μας μπαίνει και χρειαζόμαστε καποιο χρόνο αναπροσαρμογής!Καλη αρχή λοιπόν και καλη συνέχεια με ακόμα περισσότερα τεύχη που θα exitααααρουν κοσμο και κοσμάκη!!Μπράβο στον αρχισυντάκτη και στη συμμορία!!
Υ.Γ τι καλή αρχή δηλαδή...9 άτομα ηδη ρουφάνε το υλικό της EXIT:)
Δημοσίευση σχολίου