Και πίνω μπύρες...και χώνω ρίμες, μέχρι να 'ρθει το πρωί!

Στο U-Speak πρωταγωνιστής είσαι εσύ.
Στείλε ό,τι κείμενο θες στο exit-mag@hotmail.com και εμείς θα το δημοσιεύσουμε.

>Και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, και χώνω ρίμες, μέχρι να έρθει το πρωί...

1x1 freestyle battles μέσα σε παρέες στην αρχή, ανέδειξαν στη συνέχεια ταλαντούχους mc's που σιγά σιγά κατέκτησαν την ελληνική hip hop σκηνή. Το θέμα είναι ότι το hip hop σαν μουσική, κουλτούρα και ιδεολογία, ορίζεται ως underground επιλογή, που φροντίζει να εμπλουτίσει τα καλλιτεχνικά μονοπάτια με ρίμες που εκφράζουν την απογοήτευση, τη δυσαρέσκεια και την εξαγρίωση με ό,τι και όποιον μας κυβερνά, είτε πολιτικά, είτε ψυχικά.

Αντίθετα όμως με αυτά τα "καλούπια" που έχουν τεθεί, πολλοί καλλιτέχνες του εν λόγω είδους, στην ουσία πούλησαν την ιδεολογία τους στο βωμό του χρήματος. Κι ως εδώ όλα καλά- γιατί πάντα θα υπάρχουν κάπου καποιοι αφανείς mc's να μας βγάζουν ασπροπρόσωπους. Το πρόβλημα ξεκινάει, όταν οι πρώτοι αποκτούν fans που οι ίδιοι θεωρούν πως ακούν hip hop. Αυτό το μπασταρδεμένο είδος, που εγω αποκαλώ "hip-pop", ακολουθείται από στρατιές παιδιών, ντυμένα με τα ρούχα του υπέρβαρου μπαμπά τους και ένα καπέλο γυρισμένο στο πλάι. Tattoo, αλυσίδες και πολύχρωμα γυαλιά ηλίου ολοκληρώνουν το Look του σωστού hip popper. Το περπάτημα θυμίζει αυτό του captain hook όταν χτύπαγε το ρολόι που είχε καταπιεί ο αλιγάτορας που τον κυνηγούσε... Ξέρεις, σα να 'χεις λόξυγγα απ'την κορφή ως τα νύχια. Αν ακόμα μπορείς να "ριμάρεις" ενώ μιλάς, τόσο το καλύτερο.

Το θέμα που προκύπτει μετά απ'όλα αυτά, είναι τα τραγούδια μίσους που γράφονται απ'τους "αφανείς ήρωες" mc's για τους "πουλημένους". Είναι άραγε όντως η οργή που τους έκανε να μιλήσουν έτσι για τους "συναδέλφους" τους, ή η ζήλεια και ο φθόνος για τα λεφτά και τη δόξα;

Επειδή όμως δε μ'αρέσει να σπέρνω τη διχόνοια, θα συνεχίσω αντι-συμβατικά. Το hip-hop,με μια πρώτη ματιά, θεωρείται πολύ εύκολο να ασχοληθεί κανείς. Τι είναι; Ένα beatάκι, κι αν το 'χεις και στην πολυλογία, οι στίχοι σου προκύπτουν αβίαστα. Κι όμως, τα καλογραμμένα κομμάτια και πολύ περισσότερο τα έξυπνα freestyle, απαιτούν ιδιαίτερα έξυπνο performer με πλούσιο λεξιλόγιο και με αίσθηση του ρυθμού. Για το λόγο αυτό,το εν γένει hip hop κατατάσσεται πολύ ψηλά στη λίστα με τα είδη μουσικής των 00's. Και καλά θα κάνει το κοινό του, να κατακρίνει και να απορρίπτει ό,τι δεν αξίζει να ακούγεται και να χαρακτηρίζεται ως hip hop, και όχι να το ασπάζεται επειδή του πλασάρεται απ'τα μέσα. Ό,τι λάμπει,δεν είναι χρυσός.

Μάριον Παλιούρα

Δεκέμβριος 2009
www.exitmag.tk