Στο U-Speak πρωταγωνιστής είσαι εσύ.
Στείλε ό,τι κείμενο θες στο exit-mag@hotmail.com και εμείς θα το δημοσιεύσουμε.
Στείλε ό,τι κείμενο θες στο exit-mag@hotmail.com και εμείς θα το δημοσιεύσουμε.
Δεν μπόρεσε να την κοιτάξει ποτέ στα μάτια και να της πει σ' αγαπώ. Δεν μπόρεσε να την κοιτάξει στα μάτια και να της πει ότι την έχει ανάγκη... Δεν μπόρεσε να την φιλήσει να αγγίξει τα χείλη του στα δικά της... Δεν μπόρεσε να την νιώσει δικιά του έστω και για λίγο... Δεν μπόρεσε να ζήσει μαζί της παραπάνω από όσα έπρεπε... Δεν μπόρεσα να την κάνει όσο χαρούμενη έπρεπε.. Δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα... Κρυβόταν μια ζωή κρυβόταν από τον εαυτό του και απο τα αισθήματα του. Κρυβόταν απο αυτή. Κρύβοταν από όλους, δεν ήθελε να παραδεχτεί τίποτα. Κρυβόταν από το τίποτα.
Δεν ήθελε να πιστέψει ότι την ερωτεύτηκε. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι το πιο σημαντικό άτομο της ζωής του το είχε ερωτευτεί. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι μπορούσε να την χάσει μόνο και μόνο από την αγάπη του για αυτή.
Δεν έπρεπε να πει τίποτα για άλλη μια φορά έπρεπε να σιγήσει, να κλείσει τα συναισθήματα του σε ένα κέλι το δικό του κελί, ένα κελί που είχε συνηθίσει να έχει φυλακισμένα πολλά πραγματα, ένα κελί που έχει γεμίσει άναδρα και δειλά συναισθήματα, ένα κελί που έχει κλείσει μια αγάπη ισόβια...
Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ “ΑΓΑΠΗ” ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΙΣΟΒΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑ ΘΑ ΜΕΤΑΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΛΙ 7.
Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ “ΕΡΩΤΑΣ” ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΙΣΟΒΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΤΑΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΛΙ 7.
Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ “ΖΩΗ” ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ ΙΣΟΒΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΤΑΤΑΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΛΙ 7.
Τόσες εκδικάσεις, τόσα δικαστήρια με δικαστή εμένα έναν δειλό έναν άναδρο... Και κατηγορούμενο την ίδια του την ζωή και τα ίδια του τα συναισθήματα, μια ζωή που πάντα απέφευγε να ζήσει και κάποια συναισθήματα που πάντα τα άλλαζε για να ζήσει. ΩΩΩΩ τι ειρωνεία... Τόσο χρόνια τελικά προσπαθούσε να ζήσει άλλα το έκανε με λάθος τρόπο...Τόσο χρόνια πήγαινε κόντρα στα θέλω της και στα σημάδια της. Πήγαινε κόντρα σ αυτή την μεγάλη δύναμη που λέγεται ΖΩΗ. Το αποτέλεσμα; ΗΤΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΗΤΤΕΣ... ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ... ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ 7... ΜΙΑ ΖΩΗ ΚΕΝΗ... Το μόνο που κατάφερε ήταν να γεμίσει μια βιβλιοθήκη, τη βιβλιοθήκη της ψυχής του να την γεμίσει με κλίσεις και κατηγορίες, εξώδικα και πρόστιμα...
"Την ημερομηνία 25/1/2009 ο δράστης πιάστηκε επ αυτοφόρω να είναι ερωτευμένος άδικα, το δικαστήριο θα τελεστεί στις 7/3/2009. Ο δράστης ήταν δειλός για μια ακόμη φορά και απέρριψε τις κατηγορίες. Ο δράστης για μια ακόμη φορά δεν την κοίταξε στα μάτια. Ο δράστης για μια ακόμη φορά αποφάσισε να φύγει και να δεχθεί αυτό το έρημο και γεμάτο πια κελί 7... Οι Αστυνόμοι Ανανδρία και Δειλία θα τον οδηγήσουν εκεί που του αξίζει... στο περιβόητο κελί 7. Η απόφαση πάρθηκε.”
Αυτή ήταν η χειρότερη κατηγορία... Ο δράστης δεν άντεχε ποια τις κατηγορίες, τα συνεχή δικαστήρια, την εισαγωγή του στο περιβόητο κελί 7, το κελί του εαυτού του, τα πρόστιμα και τις κλίσεις. Άλλα έπρεπε να γίνει έτσι... Έπρεπε να συμβιβαστεί με αυτό...
Την μέρα της εισαγωγής του στο κελί 7, το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ήταν αυτή τίποτε άλλο. Η εικόνα της το χαμόγελο της, το ακούμπηγμα των χεριών της, το απαλό χάδι της... Το βλέμμα της... Για οποιοδήποτε άλλον θα ήταν κοίνα για αυτόν όμως όχι. Για όποιοδήποτε άλλον θα ήταν ακατάλληλη για αυτόν όμως όχι για έναν απλό λόγο. Γιατί; Γιατί την αγαπούσε.. Πλέον δεν θα την ξανάβλεπε γιατί είχε κλειστει στο κελί του...Στο ασφυκτικά γεμάτο κελί.
Μόλις έφτασε στην πόρτα άρχισε να φωνάζει Σ' ΑΓΑΠΩ Σ' ΑΓΑΠΩ Σ' ΑΓΑΠΩ! Κανένας δεν μπορούσε να τον ακούσει και κυρίως αυτή, αυτή που ίσως ήταν η μόνη που ήθελε να τον ακούσει. Τελικά άργησε, άργησε να της το πει. Τελικά η ζωή τον εκδικήθηκε για μια ακόμη φορά. Ο μόνος που ασχολήθηκε μαζί του και τον κοίταξε ήταν μια άλλη κρατούμενη που έμπαινε στο απέναντι κελί:
“Αγάπη μου μην στενοχωριέσαι εδώ είμαι...”
Ταράχτηκε άρχισε και έψαχνε απο που ήρθε αυτή η φωνή, ρωτούσε όλους τους κρατουμένους, αλλά κανένας δεν είχε μιλήσει. Έσπρωχνε τους άλλους για να προχωρήσει μέχρι που έφτασε στην άκρη του κελιού και κοίταξε απέναντι. Ναι αυτή ήταν, αυτή του είχε μιλήσει. Αυτή του είχε μιλήσει, όχι δεν βρισκόταν σε απόγνωση, όχι δεν τον είχε φθείρει η εισαγωγή του στο κελί 7. Αυτή ήταν αυτή ήταν σίγουρα. Απλά η αναδρεία και η δειλία την είχαν οδηγήσει και αυτήν στο απέναντι κελί... Ένα δάκρυ κύλησε στο μάτι του νιώθωντας μια προδοσία, μια προδοσία αγάπης το σκούπησε και την κοίταξε στα μάτια και της είπε...
“Εγώ τουλάχιστον φώναξα όταν μπήκα, εσύ όχι.Εγώ προσπάθησα, εσύ όχι. Εγώ ήμουν ο "άνανδρος", όμως εσύ όχι.”
“Μα όχι μίλησα εσύ δε μ άκουσες, η φωνή σου κάλυψε την δική μου...”
“Ισως δεν ήθελες να σ ακούσω. Μπορούσες να φωνάξεις πιο δυνατά, μπορούσες να φωνάξεις πιο δυνατά αν με αγαπούσες όσο εγώ... Ίσως δ μ αγαπούσες όσο εγώ. Ίσως ήσουν πιο άνανδρη απ' ότι εγώ. Λυπάμαι πρέπει να φύγω. ΑΝΤΙΟ...”
5 σχόλια:
Είναι ύπεροχο το άρθρο σου...με έκανες πραγματικά να το ζήσω, να το αισθανθώ:)!!Λογοτεχνικές πινελιές που το κάνουν διαφορετικό...πολύ συγκινητικό!Ας μην είμαστε ''άνανδροι της αγάπης μας'' ...αυτή χρωματίζει τη ζωή μας!Μπράβο!!!
Υ.Γ Μα πραγματικά πολύ ωραίο!Το είπα;
Σταυρούλα
Ααα μα γιατί "αντίο"???Στενοχωρήθηκα τώρα..Έπρεπε να τα φτιάξουν και να το σκάσουν απ'τη φυλακή και να πάνε να ζήσουν οι δυο τους στη Νεραϊδοχώρα!:D
Πλάκα κάνω!
Μ'άρεσε πολύ πάντως,bravissimo!:)
Κατερίνα^_^
Σταυρούλα κ Κατερίνα πραγματικά ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια..
Σταυρούλα,το είπες κ σ ευχαριστώ πολύ που το επανέλαβες..
Kατερίνα,το αντίο έπρεπε να ειπωθεί..όταν η αναδρία μπαίνει στην μέση σε μια σχέση την διαλύει..κ εγώ δ ήθελα να έχει τέτοιο τέλος..αλλά έπρεπε..
Γιώργος Παπαϊωάννου
Ήταν υπέροχο άρθρο!!!Προς στιγμήν νόμιζα ότι ήταν απόσπασμα λογοτεχνικού βιβλίου!!!Πραγματικά μπράβο!!!
Αλίκη Ελευθεριάδου
Δημοσίευση σχολίου