Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
Από την Αγγελική Νικολάρη
Ο κατεξοχήν αγαπημένος στίχος κάθε κοριτσιού μετά από ένα καλοκαιρινό ειδύλλιο που τελειώνει άδοξα με τον βίαιο ερχομό του χειμώνα. Έχεις πιάσει κι εσύ τον εαυτό σου να το σιγοψιθυρίζει, όταν πια οι καλοκαιρινές σου διακοπές έχουν φτάσει στο τέλος τους, το πλοίο έχει πιάσει αθηναϊκή στεριά και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις αναπολείς. Κι ενώ στο μυαλό σου τριγυρνούν ακόμα οι παραλίες τις Αμοργού και τα στενοσόκακα τις Φολεγάνδρου, ξεκινάς κι εσύ να βυθίζεσαι στην άχαρη ρουτίνα της καθημερινότητας. Σου φαίνεται πως τίποτα δεν είναι όπως το άφησες, όμως όλα είναι ίδια. Ίσως η ζέστη να είναι ελαφρώς πιο αποπνικτική, οι άνθρωποι σίγουρα λιγότεροι, οι δρόμοι φανερά πιο άδειοι. Κατά βάθος σου αρέσει αυτή η εκδοχή της Αθήνας, μη σου πω ότι σου έλειψε κιόλας. Ο λογισμός σου όμως συνεχίζει να τρέχει στα νησιά, στις εξωτικές παραλίες που άφησες πίσω σου και στον χειμώνα που είτε το θέλεις είτε όχι θα έρθει. Και δεν το θέλεις.
Ανάμεικτα συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις, άγχη. Με λίγα λόγια το γνωστό και μη εξαιρετέο πατατρακ που παθαίνουμε όλοι με το τέλος των θερινών μας διακοπών. Πέφτεις για ύπνο από νωρίς γιατί είσαι ψόφιος από την κούραση, το πλοίο κουνούσε και αυτή η αλλαγή κλίματος Αθήνας Σαντορίνης σε τάραξε κυριολεκτικά. Κι αύριο μέρα είναι, θα προσαρμοστείς.
Την αυριανή όμως μέρα ξυπνάς ιδρωμένος, ζαβλακωμένος και γρήγορα συνειδητοποιείς πως -αν όχι όλοι- οι περισσότεροι φίλοι σου συνεχίζουν τις διακοπές τους σε κάποιο εξωτικό νησί ή τελοσπάντων στην Κωλοπετινίτσα. Και στις δυο περιπτώσεις ζηλεύεις φρικτά διότι έχεις και εσύ 
δικαίωμα σε εξωτικά νησιά, όμορφες παραλίες, αιώρες και παράξενα κοκτέιλ κι ας έχεις πάει διακοπές φέτος σε 3 διαφορετικά μέρη επισήμως. Από την άλλη ξυπνάει ο Ελληναράς που κρύβεις μέσα σου, ο φυσιολάτρης που γουστάρει την πατροπαράδοτη ελληνική ύπαιθρο και του έχει λείψει το κατσικίσιο τυρί και το πρόβειο γιαουρτάκι και δεν θα έλεγε πότε όχι ακόμα και στην Κωλοπετινίτσα. (Παρεμπιπτόντως αυτό το μέρος πάντα με φόβιζε από μικρή. Το φανταζόμουν σαν ένα μέρος που κατοικούν πισινοί πετεινών έτοιμοι να με κατασπαράξουν!)
Αφού έχεις καταραστεί ουκ ολίγες φορές την μαύρη σου την τύχη που σε κρατά ακόμα στην Αθήνα, μπαίνεις facebook να ξεχαστείς και εκ εί σου έρχεται το τελειωτικό χτύπημα. Οι φίλοι σου, σου δείχνουν πόσο ωραία περνούν στα νησιά που βρίσκονται και χωρίς κανέναν οίκτο ανεβάζουν φωτογραφίες με τα ηλιοκαμένα τους σώματα στην προσωπική τους σελίδα. Τις βλέπεις και συγχύζεσαι. Θες και εσύ μια Pina Colada κάτω από τον ήλιο με θέα το Αιγαίο. Κοντεύεις να βγάλεις καπνούς απ'τα αυτιά όταν σκας στο γέλιο με την εκπληκτική πρωτοτυπία που τους πιάνει όλους στο βάφτισμα του καλοκαιρινού τους album :Σκιάθος 2009, Κεφαλλονιά 2009, Ικαρία 2009! Α να και κάτι καινούργιο: Καλοκαίρι 2009. Το κλείνεις και δεν το ξανανοίγεις μέχρι να χειμωνιάσει, σκέφτεσαι. Το ξέρεις ότι δεν θα το κάνεις παρόλα αυτά εκείνη τη στιγμή το λες με περισσή πίστη και σιγουριά.
Συνεχίζεις τη ζωή σου στην πόλη κάνοντας τις συνηθισμένες σου ασχολίες . Ανοίγεις tv, βλέπεις τις γνωστές επαναλήψεις, γελάς, ξεχνιέσαι, βαριέσαι, σκέφτεσαι νησιά. Βγαίνεις με όσους ξέμπαρκους φίλους σου έχουν ξεμείνει στην Αθήνα η οποία παραμένει όμορφη και σαφώς καλύτερη άδεια.
Κι εκεί που η δύναμη της συνήθειας είναι έτοιμη να σε κυριεύσει κανονίζεις τριήμερο στην Πάρο για αχαλίνωτο clubbing. Σιγά μην υποταχθείς εσύ τόσο εύκολα! Δεν θα γυρίσεις πίσω άμα δεν μπει Οκτώβρης, σου λέω. Όπως γυρίζουν πάντα στον τόπο του εγκλήματος οι πισινοί των πετεινών που κατά βάθος φοβίζουν κι εσένα.
EXITmag Καλοκαίρι 2009.
www.exitmag.tk
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σχετικά Άρθρα
2 σχόλια:
Απ' όταν διάβασα το άρθρο σου και μετά, εκκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο με τα άλμπουμ καλοκαιρινών φωτογραφιών στο Facebook!
Και οχι τίποτ'άλλο, αλλά δεν μπορώ να το κλείσω κι όλας (θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη που δεν έχω) :P
xaxaxxaxaxaxax
tn kserw auth th psuxikh dunamh
polles fores prospa8hsa na tn apokthsw alla mataio opote t phra apofash k egw k sunexisa n anevazw fwtografies :p
Δημοσίευση σχολίου