VAMPIRE WEEKEND- CONTRA

Του Μιχάλη Κωνσταντόπουλου

Είχα την τύχη να μάθω τους Vampire Weekend από τα πρώτα τους βήματα χάρη σ'ένα φίλο μου με Αγγλίδα μητέρα. Αυτός, λόγω των συχνών του ταξιδιών στη χώρα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και πατρίδα του ποδοσφαίρου, ερχόταν πολύ πιο εύκολα από μένα σ' επαφή με ό,τι καινούργιο υπάρχει στη μουσική. 

Για το πρώτο τους και ομώνυμο album θυμάμαι το φίλο μου να λέει ότι δεν θα έχω ξανακούσει κάτι τέτοιο. Είχε απόλυτο δίκιο. Η μουσική τους ήταν όντως και συνεχίζει να είναι κάτι το αρκετά πρωτότυπο. Δύσκολο να την κατατάξεις σε κάποιο είδος. Ίσως indie, ίσως alternative, ίσως ένα ολότελα νέο είδος που βρίσκεται στα σπάργανα και βάζει σπαζοκεφαλιές στους μουσικούς συντάκτες που πρέπει κάπως να το βαφτίσουν. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι προσέφεραν μία ολότελα καινούργια μουσική προσέγγιση και σπάνιο για τις μέρες μας, αμέσως αποτέλεσαν ένα συγκρότημα με δικό του χαρακτήρα που ξεχωρίζει από τη μάζα.

Όντας πανευτυχής το 2008 με τα νέα ακούσματα που ανακάλυψα, περίμενα με ανυπομονησία την επόμενη δουλειά του αμερικανικού συγκροτήματος. Και όταν ήρθε το Contra δεν με απογοήτευσε καθόλου. Ίσα-ίσα με ενθουσίασε.  Ο indie afropop (έτσι βαφτίστηκε από κάποιους στη μουσική πιάτσα) ήχος του πολλά υποσχόμενου συγκροτήματος με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ακολούθησαν πολλές...επαναλήψεις των κομματιών του contra στο cd player, το νέο ηχοσύστημα του υπολογιστή μου και στο mp3 για το δρόμο. 

Μη με ρωτήσετε βέβαια από που προκύπτει ακριβώς ο χαρακτηρισμός "indie afropop". Το indie νομίζω το καταλαβαίνετε. Ως προς το afropop υπάρχει μία απορία αφού στο προηγούμενο album υπήρχαν κάποια τέτοια στοιχεία αλλά τώρα αυτά είναι δυσδιάκριτα με έναν δουλεμένο ηλεκτρονικό ήχο να κυριαρχεί. Σίγουρα η μείξη όλων αυτών των στοιχείων γοητεύει και καθιστά τα κομμάτια του contra οτιδήποτε άλλο πέρα από κομματάκια της σειράς και απαρατήρητα. Σημαντικό για μια εποχή που τα περισσότερα συγκροτήματα μένουν στα κεκτημένα προηγούμενων δεκαετιών και λίγα πειραματίζονται.

Ακούγοντας το album θα εστιάσετε στα "Taxi Cab", " Diplomat's Son", " Giving Up the Gun" και το πολύ καλό "Run".  Και τα υπόλοιπα 6 κομμάτια όμως ακούγονται πολύ ευχάριστα και δεν μοιάζουν να αποτελούν γεμίσματα για να συμπληρωθεί το album.

Μοναδικό μου παράπονο είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο συγκρότημα δεν τυγχάνει της προσοχής που θα έπρεπε από το ελληνικό ραδιόφωνο. Είναι κρίμα, ακόμα και σταθμοί που παίζουν rock και alternative μουσική να μην συμπεριλαμβάνουν τέτοια πρωτότυπα  κομμάτια στην playlist τους.

Συνολικά το contra είναι μια άρτια δουλειά και γεννά ακόμα υψηλότερες προσδοκίες για το επόμενο album των Vampire Weekend όπως και την επιθυμία να τους δούμε από κοντά στην Ελλάδα.