> Πάτα το play
Το rewind ή το pause, και να χτυπιόμαστε δεν αποτελεί επιλογή στην πραγματική μας ζωή. Το μόνο που μπορείς να πατήσεις, είναι play.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΚΑΡΑΛΙΑ
Ώρες Ώρες νιώθω οτι η τύχη με έχει μουτζώσει. Και τα βόλια τα εισπράττουν και οι γύρω μου... Μια σειρά ατυχών γεγονότων έρχεται να την επισφραγίσει η διαφήμιση στο Μετρό, με 100-τουλάχιστον γυμνούς ανθρώπους να με φασκελώνουν και με τα δυο τους χέρια... Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάντα εμφανίζεται ένας Αθηναίος να μου ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι...
Μεσημεράκι καθημερινής στην Κοραή. Ακούω μια γιαγιούλα να μιλάει μόνη της. Με πιάνει από το χέρι και μου λέει: "Έλληνας είσαι;" Μόλις τη διαβεβαίωσα για την ιθαγένειά μου, άρχισε να μου λέει για το πόσο σημαντικός ήταν ο "Μεγαλέξαντρος", και πώς εκπολίτισε όλους τους ούγκαούγκα βαρβάρους σε όλη την υφήλιο. Μετά από την εξασθενημένη άμυνα που έδειξα (λόγω κούρασης) άρχισε να μου λέει για τον πραγματικό Θεό της Ορθοδοξίας, που λέει οτι για λίγα χρόνια θα ζοριστούμε οικονομικά, αλλά οτι εμείς οι νέοι Έλληνες τελικά θα ζήσουμε ωραία ζωή.
Άλλο μεσημεράκι, στο ΜΕΤΡΟ για το Πανεπιστήμιο ο κόσμος είναι στριμωγμένος στο βαγόνι, και ένας ανυπόμονος επιβάτης σπρώχνει μια κυρία για να χωρέσει κι αυτός μέσα. Αλλά μιλάμε για τόσο σπρώξιμο, που αν υπήρχε χώρος για να πέσεις κάτω, θα έπεφτες σίγουρα. "Μπείτε πιο μέσα" φωνάζει ο εν λόγω κύριος... "Δεν χωράει κύριέ μου" απαντάει η κυρία. Και ξεκινάει ένας καυγάς με τον κύριο να ρίχνει αγκωνιές και κωλιές (είναι κίνηση ΤΑΕ ΧΩΠΑΡΕΙ ΜΕΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ). Άδικο έχει ο κύριος σκέφτομαι, που σπρώχνει και είναι και αυθάδης και βαράει και από πάνω. Τότε ανοίγει το στόμα της και η κυρία και του λέει "Παλιοαλβανέ! Που ήρθατε στη χώρα μας να γίνετε αθρώποι!". Οπ... Δύσκολο τώρα να πεις ποιός έχει δίκιο και ποιός έχει άδικο!
...Πώς γίνεται το τέλος μιας δεκαετίας που ανήκει στο millenium να μας βρίσκει με τέτοιου είδους απόψεις να έχουν τόσο μεγάλο αντίκρυσμα; Εθνικισμός, έλλειψη τρόπων... Και τι περίεργη δεκαετία που ήταν τα 00's; Αφού λοιπόν δεν έχουμε το κοντρόλ της ζωής, ας πάρουμε το κοντρόλ της EXIT και ας γυρίσουμε πίσω στη δεκαετία που φεύγει, τα 00's. Τι βίτσιο και αυτό να κομματιάζουμε το χρόνο σε δεκαετίες. Μετά τo πέρασμα των νάιντιζ που μας χάρισαν τον Curt Cobain, ήρθαν τα 00's που μας χάρισαν την Lindsay Lohan. Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τη συνέχεια.
...Τα 00's. Το ξέρω οτι θα είναι η αδικημένη δεκαετία. Θα την αποφεύγουν όλοι, γιατί δεν θα ξέρουν πως να την ονομάσουν. όου όουζ; Ντάμπλ ζίρο; Τα μηδενικά; The iCade (λόγω του iPod ντε!) Η τιποτένια δεκαετία; Τα δύσμοιρα τιποτένια (καταστάλαξα στην ονομασία), που έχουν τραβήξει ένα σωρό κακουχίες. Εγκαινίασαν επι παντοκρατορίας Ricky Martin και JLo το millenium μέσα σε κλίμα μεγάλης ανησυχίας μήπως καταστραφεί η ανθρωπότητα. Έτσι λοιπόν οι σημερινοί εικοσάρηδες μεγάλωσαν σε μια δεκαετία πανικού και άγχους, με τις μαμάδες να σου λένε "πλύνε τα χέρια σου, κυκλοφορεί κοξάκι" ή "μην ανοίξεις το φάκελο, μπορεί να έχει άνθρακα" και στην παραλία να ακούς από τη δίπλα ομπρέλα "έχε γούστο έτσι όπως καθόμαστε να μας έρθει κανα τσουνάμι".
Όμως στα τιποτένια ζήσαμε και τις πιο όμορφες στιγμές και γνωρίσαμε ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή μας. Για την ακρίβεια οι συντάκτες της EXIT στα τιποτένια έζησαν το δεύτερο μισό της έως τώρα ζωής τους. Ξέρετε, από την ηλικία των δέκα και μετά, που έχουμε και τις περισσότερες αναμνήσεις! Αυτό το τεύχος είναι αφιερωμένο σε όσους μας χάρισαν αυτές τις αναμνήσεις, και δεν πρόλαβαν να ζήσουν τα 10's.
To Δεκέμβριο, στην EXIT κάνουμε rewind στα 00's και στη ζωή πατάμε play!
Μεσημεράκι καθημερινής στην Κοραή. Ακούω μια γιαγιούλα να μιλάει μόνη της. Με πιάνει από το χέρι και μου λέει: "Έλληνας είσαι;" Μόλις τη διαβεβαίωσα για την ιθαγένειά μου, άρχισε να μου λέει για το πόσο σημαντικός ήταν ο "Μεγαλέξαντρος", και πώς εκπολίτισε όλους τους ούγκαούγκα βαρβάρους σε όλη την υφήλιο. Μετά από την εξασθενημένη άμυνα που έδειξα (λόγω κούρασης) άρχισε να μου λέει για τον πραγματικό Θεό της Ορθοδοξίας, που λέει οτι για λίγα χρόνια θα ζοριστούμε οικονομικά, αλλά οτι εμείς οι νέοι Έλληνες τελικά θα ζήσουμε ωραία ζωή.
Άλλο μεσημεράκι, στο ΜΕΤΡΟ για το Πανεπιστήμιο ο κόσμος είναι στριμωγμένος στο βαγόνι, και ένας ανυπόμονος επιβάτης σπρώχνει μια κυρία για να χωρέσει κι αυτός μέσα. Αλλά μιλάμε για τόσο σπρώξιμο, που αν υπήρχε χώρος για να πέσεις κάτω, θα έπεφτες σίγουρα. "Μπείτε πιο μέσα" φωνάζει ο εν λόγω κύριος... "Δεν χωράει κύριέ μου" απαντάει η κυρία. Και ξεκινάει ένας καυγάς με τον κύριο να ρίχνει αγκωνιές και κωλιές (είναι κίνηση ΤΑΕ ΧΩΠΑΡΕΙ ΜΕΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ). Άδικο έχει ο κύριος σκέφτομαι, που σπρώχνει και είναι και αυθάδης και βαράει και από πάνω. Τότε ανοίγει το στόμα της και η κυρία και του λέει "Παλιοαλβανέ! Που ήρθατε στη χώρα μας να γίνετε αθρώποι!". Οπ... Δύσκολο τώρα να πεις ποιός έχει δίκιο και ποιός έχει άδικο!
...Πώς γίνεται το τέλος μιας δεκαετίας που ανήκει στο millenium να μας βρίσκει με τέτοιου είδους απόψεις να έχουν τόσο μεγάλο αντίκρυσμα; Εθνικισμός, έλλειψη τρόπων... Και τι περίεργη δεκαετία που ήταν τα 00's; Αφού λοιπόν δεν έχουμε το κοντρόλ της ζωής, ας πάρουμε το κοντρόλ της EXIT και ας γυρίσουμε πίσω στη δεκαετία που φεύγει, τα 00's. Τι βίτσιο και αυτό να κομματιάζουμε το χρόνο σε δεκαετίες. Μετά τo πέρασμα των νάιντιζ που μας χάρισαν τον Curt Cobain, ήρθαν τα 00's που μας χάρισαν την Lindsay Lohan. Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τη συνέχεια.
...Τα 00's. Το ξέρω οτι θα είναι η αδικημένη δεκαετία. Θα την αποφεύγουν όλοι, γιατί δεν θα ξέρουν πως να την ονομάσουν. όου όουζ; Ντάμπλ ζίρο; Τα μηδενικά; The iCade (λόγω του iPod ντε!) Η τιποτένια δεκαετία; Τα δύσμοιρα τιποτένια (καταστάλαξα στην ονομασία), που έχουν τραβήξει ένα σωρό κακουχίες. Εγκαινίασαν επι παντοκρατορίας Ricky Martin και JLo το millenium μέσα σε κλίμα μεγάλης ανησυχίας μήπως καταστραφεί η ανθρωπότητα. Έτσι λοιπόν οι σημερινοί εικοσάρηδες μεγάλωσαν σε μια δεκαετία πανικού και άγχους, με τις μαμάδες να σου λένε "πλύνε τα χέρια σου, κυκλοφορεί κοξάκι" ή "μην ανοίξεις το φάκελο, μπορεί να έχει άνθρακα" και στην παραλία να ακούς από τη δίπλα ομπρέλα "έχε γούστο έτσι όπως καθόμαστε να μας έρθει κανα τσουνάμι".
Όμως στα τιποτένια ζήσαμε και τις πιο όμορφες στιγμές και γνωρίσαμε ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή μας. Για την ακρίβεια οι συντάκτες της EXIT στα τιποτένια έζησαν το δεύτερο μισό της έως τώρα ζωής τους. Ξέρετε, από την ηλικία των δέκα και μετά, που έχουμε και τις περισσότερες αναμνήσεις! Αυτό το τεύχος είναι αφιερωμένο σε όσους μας χάρισαν αυτές τις αναμνήσεις, και δεν πρόλαβαν να ζήσουν τα 10's.
To Δεκέμβριο, στην EXIT κάνουμε rewind στα 00's και στη ζωή πατάμε play!
8 σχόλια:
den paizesai...
Όσο ''play'' και να πατάμε...έχει δίκιο ο mr. ανώνυμος ''δεν παίζεσαι''!Όμορφο εντιτόριαλ...ένα απ'τα αγαπημένα μου.Μπράβο!
Α ρε Αρχισυντάκτα...Πάντα μες το μυαλό μου είσαι... :)
Play και πάλι play λοιπόν.Cheers!
8a doume polla akoma leme.
sunexise na ta katagrafeis na 8umomaste na gelame me tous eautous mas xrhstako :P an kai den fovamai oso uparxoun ka8reftes
Fucking time! Τι καθρέφτες; Έσεκερ;
Με σκιάζεις! :P
teleio xristako :)
play osoi kai na mas moutzwsoun kai osous periergus kai na synantame:P
p.s. theiki i photo;)
eseker leei ahahahahha
pou to 8umasai?
kai auto to kategrapses loipon:P
wraia, 8eleis na gelasw?8a gelasw!
arkei na to ksexasw mia gia panta
loool
to eixa skeftei ki egw auto me tis mountzes
apeira ta sklinika sto metro!kai ta perissotera einai tragika.alla ta grafeis polu komika!!!!!:)))
Δημοσίευση σχολίου